Van'da doktora dayak atan BDP milletvekilinin o davranışı çok abartıldı. Kafasına kurşun sıkmamış ki, alt tarafı biraz dayak atmış.

Doktorları ne kadar dövsek az gelir!

85 yaşındaki dedemiz hastanede ölürse, 90 yaşındaki ninemiz hastaneden eve gönderildikten sonra hayatını kaybederse, doktorlara saldırmaktan başka ne yapabiliriz?

Ellerimizi önümüzde kavuşturup oturacak mıyız?

Elbette hayır.

İlk iş, hemen doktorlara girişmektir.

*

Sadece doktorlar değil.

Hemşireler, hasta bakıcılar...

Önümüze kim denk gelirse, tekme tokat girmek zorundayız.

Dayak atmak da yetmez.

Bıçak, silah ne bulursak artık...

Aile fertlerimizi bekleten doktorları, eşimizi çoluk çocuğumuzu hastanede on dakika içinde iyileştirmeyen bütün sağlık personelini hizaya sokmak görevimizdir.

Doktorlar senelerce bize eziyet ettiler.

Bağırdılar, çağırdılar, ters davrandılar.

*

Öğretmenler var sonra.

Az mı dayak yedik?

Hiç kabahati olmayan bile, faili ortaya çıkmayan bir suç dolayısıyla sıra dayağından geçti.

Öğretmenler de artık haddini bilmeli.

Onlara da fırsat buldukça dayak atmalıyız.

*

Banka memurlarını unutmayalım.

Bankonun arkasında oturdukları için bir hava, bir hava...

Senelerce bize tepeden baktı o adamlar, kadınlar, evde kalmış kızlar...

Beklettiler... İşlerimizi yavaş yürüttüler... Aksilik çıkardılar...

*

Vergi dairesi memurlarını hiç anmayalım.

Onların hesabı büyük...

Marketlerdeki kasiyerler bile bizi seneler boyunca azarladılar.

Otobüsteki biletçiler onlardan geri kalır mı?

Hele askerler, polisler...

Karakola düşüp de dayak yemeden çıkmayı kaç kişi başarabilmiştir?

Suçlu olsun, olmasın.

Askerlik yapıp da...

Neyse, bu sözün gerisini bilirsiniz.

Askerde yenilen dayağın haddi hesabı olmaz.

*

Ya ormancılar?

Ah o ormancılar!

Belen kahvesine gelir gelmez masayı yıkmadılar mı?

Aman ormancı, canım ormancı diye türküler söylemedik mi?

Bir rütbe, bir makam, bir koltuk sahibi olan kim varsa milleti inletmedi mi senelerce?

Şimdi doktorundan öğretmenine, biletçisinden ormancısına kim denk gelirse hesabı sorulmalı.

Dayaksa dayak, bıçaksa bıçak!

Gün bugündür; dövelim, dövüşelim, dünya kimseye kalmaz!