Ebu'd-Derda radıyallahu anh'den rivayet edildiğine göre Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

"Kul, herhangi bir şeye lanet ettiğinde o lânet gökyüzüne çıkar. Semanın kapıları ona kapanır. Sonra yere iner, yeryüzünün kapıları da ona kapanır. Sonra sağa sola bakınır, girecek yer bulamaz da lânet edilen kişiye döner. Eğer gerçekten lânete lâyık ise onda kalır, değilse lânet edene döner."( Ebu Davud, Edeb 45. Tirmizî, Birr 48)

Açıklama:

İnsanoğlu bir kemik ve o kemiğe giydirilmiş et parçasından ibaret olarak yaratılmamıştır… O bedenin hayır ve şer arasında tercihte bulunması için bazı melekeler yüklenmiştir… Bu melekelerden biri de öfkelenme melekesidir.

Her insanda öfke melekesi vardır. Bu öfke melekesiyle sınanır… Eğer öfkesini doğru adreste kullanırsa bu öfke ona sevaplar kazandırır… Eğer yanlış adreste kullanırsa da bu öfke onun başını belaya sokar…

İnsan öfkelendiği zaman akıl iradenin kontrolünden çıkmak için çalışır durur… Muhakeme gücü zayıflar ve iş çığırından çıkar…

İnsanın öfke damarını kabartmak isteyen bir insan düşmanı var… O düşman insanı galeyana getirir ve öfkelenmesini sağlar… Peki, niçin öfkelenmemiz istenir? Şeytan çok iyi biliyor ki insan öfkelendiğinde çok kırıcı olur ve kulağa hoş gelmeyen kötü sözler sarf eder…

Bu sözler kardeşlerin arasını açabileceği gibi evliliklere de son verdirebilir… Bazen öfke, can kaybına da yol açabilir ki bu durum tüm dünyada tecrübe edilen bir şey…

Hadisimiz, insan öfkelendiğinde ağzından çıkabilecek bir kelime üzerinde yoğunlaşmış… Hakikaten de insan öfkelenince muhatabına zarar vermek, ya da zarar görmesini ister… Sanırım en büyük zarar Allah’ın merhametinden uzak kalmasıdır… Yani cehenneme girmesidir…

Çok zehirli olan bu kelime lanet kelimesidir… Evet… Hadisimiz bu kelimenin ağızdan çıktıktan sonraki uğradığı yerleri bizlere hatırlatıyor…

"Kul, herhangi bir şeye lanet ettiğinde o lânet gökyüzüne çıkar. Semanın kapıları ona kapanır…”

Ve öfkelenen insanın ağzından o zehirli kelime çıkar… İlk uğrak yeri gökyüzüdür… Çünkü o kelime Allah’a ricada bulunmak ister… Bir dua ya da beddua kimliği taşır… Acilen icabet edilmesi arzulanır…

Fakat o kelimeye gök kapalıdır… Aniden yok olmaz… Tekrardan yeryüzüne iner… Yer de kapalıdır… Çok ilginç bir kelime bu…

Daha sonra o kelime muhatabına uğrar ve onun hak edip etmediğine bakar… Eğer gerçektende hak ediyorsa onda geceler… Hak eden biri değilse de yuvasına tekrar döner…

Subhanallah!

Ne riskli bir kelime!

En ufak bir öfkeyle söylenen çift tarafı zehirli olan kelime ağızlarda nasıl da sakız gibi olmuş…

İnsan öfkelenince aynaya baktığında çok çirkin bir yüzle karşılaşır… O çirkin surattan çirkin sözler çıkar ancak… Ve insan anlıyor ki şeytan kötü sözler söylememizi istiyor… O okun dönüp dolaşıp kalbimize saplanmasını istiyor…

Şeytanın merhametli olduğu bir zaman dili bu güne kadar asla olmamıştır…