“Allah, O'ndan başka tanrı yoktur…” (Bakara.255)

İn­san­la­rın, ne ma­na­ya gel­di­ği­ni bil­me­den sa­de­ce dil ile “Lâ ilâ­he il­lâl­lah” di­ye­rek müs­lü­man olup cen­ne­te gi­re­cek­le­ri­ni zan­net­me­le­ri; Al­lah (c.c.) ile be­ra­ber adı­na ilah koy­ma­dık­la­rı ni­ce ilah­la­ra tap­ma­la­rı­nı be­ra­be­rin­de ge­tir­di.

Bu ilah­lar ki­mi za­man be­nim­se­nen be­şe­ri re­jim­ler, ide­olo­ji­ler; ki­mi za­man da bir tek ila­hın (Al­lah’ın) sı­fat­la­rın­dan her­han­gi bi­ri­ni (gör­me, işit­me, (gay­bı bil­me, ken­di­si­ne dua edil­me, ya­pı­lan du­ala­ra kar­şı­lık ver­me, ye­re ve gö­ğe ha­kim ol­ma, in­san­la­rın fıt­rat üze­re ya­şa­ya­bil­me­le­ri için ge­rek­li ka­nun­lar ha­zır­la­ma...) ken­di­si­ne ya­kış­tı­rı­lan bir şa­hıs, ya da bir ci­sim [el­le ya­pı­lan ge­rek me­tal, ge­rek­se cam çer­çe­ve­ye sı­kış­tı­rıl­mış bir re­sim, ge­rek­se tah­ta­dan ya­pıl­mış bir put] ol­du.

Oy­sa­ki Al­la­hû Te­ala Kur’an-ı Ke­rim’in bir­çok ye­rin­de ken­di­si­ne ta­pa­ca­ğı­mız, kul­luk ede­ce­ği­miz, yal­nız ken­di­sin­den yar­dım di­le­ye­ce­ği­miz ila­hı bil­me­mi­zi is­ti­yor­du. Tıp­kı Fa­ti­ha su­re­sin­de ol­du­ğu gi­bi “An­cak sa­na iba­det eder ve an­cak sen­den yar­dım di­le­riz.”

Ta­bi­ki bu da an­cak Lâ ilâ­he il­lâl­lah’ın ne ma­na­ya gel­di­ği­ni an­la­yıp kalp­le tas­tik­ten son­ra ke­li­me-i şe­ha­de­tin şart­la­rı­nı ye­ri­ne ge­tir­mek­le müm­kün ola­cak­tı.

Kü­für­le müs­lü­man­lık ara­sın­da bir köp­rü olan ke­li­me-i şe­ha­det ol­duk­ça mü­him ol­ma­lıy­dı. Çün­kü an­cak onun­la cen­net ka­pı­sı açı­la­cak­tı.

Bir­çok kav­ram­la­rın de­je­ne­ras­yo­na uğ­ra­ma­sın­da in­san­lar ke­li­me-i şe­ha­de­te de pay biç­ti.

Bir­çok ma­na­yı ta­şı­yan “İLÂH” kav­ra­mı da­ral­tı­la­rak “ya­ra­tı­cı” ola­rak ad­lan­dı­rıl­dı. Ya­ni;

Al­lah’dan baş­ka ilah yok­tur; Al­lah’tan baş­ka ya­ra­tı­cı yok­tur” ola­rak zan­ne­dil­di.

Bu an­la­yı­şa iti­raz eden hiç­bir in­sa­na rast­la­na­maz­dı ki?

Ha­liy­le de sa­de­ce dil­le Lâ ilâ­he il­lâl­lah “Al­lah’tan baş­ka ya­ra­tı­cı yok­tur” di­yen her­kes müs­lü­man ola­cak­tı.

Kim­li­ğin­de Hıristiyan, Ya­hu­di, Er­me­ni yaz­sa ve müs­lü­man­la­ra ol­ma­dık zu­lüm­le­ri ya­pıp kat­let­se de...

Val­la­hi; Al­lah’tan baş­ka ya­ra­tı­cı ol­ma­dı­ğı­na bu­gün Sırp­lar da ina­nı­yor, Ame­ri­ka­lı­lar da... O za­man on­la­rın da müs­lü­man ol­ma­sı ge­re­ki­yor. Öy­le de­ğil mi?

Lailahe illallah kelimesi yeryüzüne inen en önemli kelimelerden biridir… Bu kelimenin insanlarla tanışması için peygamberler gönderilmiştir… Birçok peygamber bu kelimeyi insanlara ulaştırmak için canlarını vermişlerdir.

Nasıl ihmal edilir ki bu kelime!

Bir âlimin dediği gibi, lailahe illallah kelimesi dişlisi olmayan cennet anahtarıdır. Bu kelimeyi işittikten sonra salih amellerle dişli yapılmalı ve ömür boyunca o söze sadık kalınmalı.

Bu nasıl bir cümleyi ki o kelimeyi telaffuz eden kişi Allah’ın beğenisini kazanıyor? Dile hafif gelen bu kelime ne manalar içeriyor ki mizanda ağır gelip muhatabını ebedi olarak cennette kalmasını sağlıyor?

İslam dininin giriş kapısına bu kelimenin konmasında müthiş hikmetler var. Konuşabilen her insanın bu kelimeyi söylemesi ve ezberlemesi hiç zor değil. İslama girişte yorucu bir prosedür işlenmiyor. Girişi çok kolay… Haftanın her günü ve her saati dünyanın neresinde olursanız olun bu kelimeyi –kalpten inanarak-telaffuz edin, siz artık Müslüman olmuş olursunuz… En az bir buçuk milyarlık bir insan topluluğuyla kardeş olmuş oluyorsunuz…

Değerli okuyucu kardeşim!

Allah’ın çok değer verdiği bu cümleyi “Eşhedu enlailahe illallah ve eşhedu enne muhammeden abduhu ve resuluhu” islama yeni giren bir batılı hakkını verirken bizler maalesef çok ihmal ettik ve önemsemedik…