Meşhur Alaman dergisi, tarihinde ilk defa Türkçe yayın yapıyormuş. Derginin tarihi bir hayli eski. Benden ihtiyar mesela.

İkinci dünya harbinden sonra Almanların ehlileştirilmesi cümlesinden İngiliz işgalcileri tarafından kurdurulmuş. Sonra güya, İngilizlerle ipini koparmış, adını bile değiştirmiş.
Ne der eskilerimiz? “Asılacaksan İngiliz sicimi ile asıl!”
Yani adamların ipi öylesine sağlam! Bu yüzden Der Spiegel’in İngiliz ipinden öyle kolayca kurtulduğunu tahmin etmiyorum.
Her neyse!
“Spiegel”, bildiğimiz “ayna”!
“Meşhur Alaman dergisi Türkçe yayınlandı!” denilince, aynaya baktım!
- Ayna ayna söyle bana!
- Ne söyleyeyim?
- Hiç bir şey!
Türkiye vaktiyle Alaman aynasına çok baktı. Bizim millet yüz yıl önceki harb arkadaşlığını çok önemsemiştir. Avrupa’da bize en sempatik gelen millet Almanlardır. O savaşın bizim için çok kötü hatıraları var. Bir cümle yeter: Devletimizi kaybettik! Kimliğimiz üzerinde ameliyat üzerine ameliyat yapıldı. (Ameliyat: Operasyon)
Almanya’nın safında harbe girmeseydik başımıza bunlar gelmeyecekti. (Gerçi başka bir safta olmamızın da yolları kesilmişti ya). Bir tek Sultan Hamid başımızda olsa idi, farklı bir ihtimal düşünülebilirdi. Onun ince siyaseti belki bizi kurtarırdı. Neyse bu bahsi diğer.
Almanlar yüzünden başımıza gelmeyen kalmadı, ama onlara hep muhabbet besledik. Gel zaman git zaman, 1960’larda çok sayıda vatan evladı Almanya’ya gitti. Orada işçi olarak çalışmaya başladı. Binler, on binler...
Şimdi nüfuslarının 2.5-3 milyon olduğu söyleniyor.
Bizim hükümetler, Alamancı işçilerden gelecek paralar uğruna uzun süre Almanların asimilasyon siyasetine tık etmediler. Almanlar vatandaşlarımızın dilini hâlâ tanımadılar; yani Alamanya’da bizim çocuklar için Türkçe eğitim yok!
Dinini tanımadılar! Buna mukabil, Aleviliği din olarak tanımak için bayağı adımlar attılar. Almanya’daki Türkleri mezhep ve ırk üzerinden bölük bölük böldüler. Entegrasyon adı altında asimilasyona hız verdiler.. Hadi Nazi cinayetlerine hiç girmeyelim!
Ders Spiegel bütün bunları hiç gündemine aldı mı acaba?
1960’dan beri Alman ekonomisinin ağır işçisi olan Türklere bir “Hoş geldin” demiş olabilir mi? Bayramını kutlamış mıdır, bir defa olsun. “Yahu bu insanlar karışıklık çıkarmadan içimizde yaşayıp gidiyorlar, şunları bir gönülleyelim” diyen bir Alman dergisi olmuş mudur?
Bu nasıl “ayna”? Almanya’daki Türkler kendilerini göremiyor! Fakat onlara Türkiye’yi gösteriyor. Elbette bir prizmadan kırarak ve istediği gibi yamultarak!
Yıllardır “Hoş geldin” demeyenler birden “Boyun eğme!” diyorlar.
Biz de aynamızı Alamanya’ya tutuyoruz: Oradaki 3 milyon vatandaşımızın elinde “Beugt euch nicht” dövizini görüyoruz!
Elbette boyun eğmeyecekler!