Osmanlıca, milletimiz için, tarihsiz, kültürsüz, köksüz, tek ömürlük bir hayat kalmaktan kurtuluş; tarihimizle buluşup değerlerine sahiplenerek aile, millet, ümmet olmak için önemli bir vasıta ve imkandır. Şairimiz, “Sahipsiz olan memleketin batması Hakktır. –Sen sahip olursan, bu vatan batmayacaktır” der. Sahipsiz kalan her şey, vaktinden önce kaybedilir. Manevi ve ahlaki değerler ise, sahiplik şuurunun zaafıyla beraber kaybolur gider. Millletler, ihmale uğrayan medeniyet köklerini, iman ve ahlak değerlerini bilerek sahiplenipyaşayarak, medeniyetlerini tazelemek ve tarihteki şerefli yerlerini yeniden almak imkanını bulurlar.

Büyük milletlerin, manevi ve ahlaki değerlerinin düşmanı çok ve çeşitlidir.Bu düşmanlık, hasetten fitneye kadar uzanır. İslam’ın, en şanlı tarih ve medeniyetin varisiyiz. İlk ayeti, “Oku!” diye başlayan;ilk savaş esirlerini,“On müslüman’a okuma yazma öğretme” karşılığı azat eden ilim medeniyetinin düşmanı cehale ve bağnazlıktır. Böyle bir medeniyette kendi yazısını kaybetmek, aklından, vicdanından, can evinden vurulmaktır.Milletimiz hariç, hiç bir millet, bir anda yazısını kaybedip, kendi tarihini ve değerlerini bilmekten mahrum bırakılmamıştır.  

Bugün, her milletten insanların ismini, o milletin yazısıylayazıyoruz da, dünya nüfusunun dörtte birini teşkil eden Müslüman’ın, Peygamberimizin ismini dahi kendi yazısıyla, Kur’an harfleriyle yazamıyoruz. Oysa doğru telaffuz, kendi harfleriyle olur. Bir çok Müslüman, isminin telaffuzundan, dini anlaşılmaz hale geliyor. 

OSMANLICA yasağı, tarihimiz, medeniyetimiz, kültürümüz ve İslam dünyası ile iletişim kuran en hayati köprüyüyıktı.Dede sesine, sözüne, nasihatına, isteğine ulaşılamaz oldu. Şimdi yasak yok. Öğretmen ve yer temini zorluğuna rağmen yüz binler Osmanlıca öğrendi, öğreniyor.“Osmanlıca zor” sözü, aldatmaca.

Herkesi kör, alemi sersem zannedenler, “Osmanlıca’yı, mezar taşı okumak için mi öğreneceğiz?” telaşına düştüler. Cehalet köpürünce, keskin sirkeye döner ve kendi kabını tahrip eder. Osmanlıca, Kur’an-ı Kerim alfabesi olarak, kıyamete kadar yaşayacak. Dünyanın neresinde Müslüman varsa, orada var olacak. Medeniyet ve kültür yazımız, değerlerimize açılan kapıdır. Bu kapı, kapatılamaz.

Öğrenmesi, yazması kolaydır. Bir stenoğraf gibi hızlı yazma imkanıdır. Gözü yormayan son derece estetik ve güzel bir yazıdır. Osmanlıca öğrenen için, başka yazıyla yazı yazmanın işkence olduğu söylenir.

Osmanlıca yazılmış kitapların çoğu, tarihimizi, ilmi, edebi, ahlakı yansıtan eserler olduğu için, milli değerlere ulaştıran önemli bir vasıtadır.  

Osmanlıca, “Hüsnü Hat” denen bir sanat harikası doğurmuştur. Bu sanatı okumak da, anlamak da önemli bir nimettir.

Yeni Akit’in, gazete olarak Osmanlıca dersleri yapmasını önemsiyorum.Gazete olarak, millete çağrı, hadisenin önemine dikkat çekmektir.Yönetiminden, bu güzel hizmeti, ek bir hizmetle taçlandırmasını rica ediyorum: Osmanlıca derslerini muntazam takip etmek için yeni aboneler olacaktır. Bu dersler, 3-5 ayda bir, kitap haline getirilerek, en azından bütün abonelere hediye ile kalıcı kılınmalıdır.

Milli Eğitim şurasında, önümüzdeki seneden itibaren Osmanlıca’nın liselerde resmi ders olarak okutulma tavsiyesi önemlidir. Bakanlığımız, İmam Hatiplerde hemen yaptı. Teşekkürler. Umarım, bu dersler daha alt sınıflardan başlatılır.  

Temennimiz, edebiyat ve sanat dergilerimizden başlamak üzere Osmanlıca sayfalar ve köşeler edinilmesi, Osmanlıca ile dergi çıkarılmasıdır. 

Milletimizin, “Osmanlıca seferberliği” yaparak, kısa zamanda % 99’u bulan bir dünya rekoru kırmasıdır.    

Osmanlıca, Kur’an-ı Kerim alfabesi olarak kıyamete kadar yaşayacak, medeniyetler arasında bağ kuracaktır. Şiir kadar ahenkli, kahramanlık destanları kadar gür sesleri ifade için en müsait yazıdır. Osmanlıca derslerini takip eden bütün okuyucularımıza üstün başarılar diliyorum.