Genç kardeşler şiir, yazı, deneme, hikâye dosyalarını sıklıkla gönderirler. Onlar üzerinde yürüyüş yapmak, düşünce üretmek ve onların ürettiklerinde bir atardamar bularak şiire, edebiyata bağlamaya çalışarak düşler dünyasından kapılar açtırmak hiç de kolay değildir. Özellikle gencin dünyasında var olan, yaşanılan onlarca çarpıklıklar, kırılmalar, endişeler, siyasal zeminlerdeki söylemler, insan aklının alamayacağı denli cinayetler, ölümler, intiharlar, savaşlar varken bunu yapmaya çalışmak ve onlara yazıyı, şiiri, dahası kitabi olanı teklif etmek, kitaba yöneltmek gerçekten de zordur.

Onlarca olaylar içinden toplumsal duyarlılığı öne çıkaran, ayağa kaldıran, uykuları bertaraf eden, siyasi kırılmalara, krizlere neden olabilecek düzeyde fırtınalara çeviren bir “Özgecan” hadisesi; eğer akılları durduruyorsa, insanın kanını donduruyorsa insanlığın öldüğü vakittir. İnsan bu çağda kendisini öldürüyor. “Özgecan” kızımıza rabbimden rahmet diliyorum. Ailesine sabrı cemil niyaz ediyorum.

İnsan insanlığından sıyrılıp vahşi hayvanlara dönüyorsa ipler rayından çıkmış demektir. İnsan olma onurunu bahşeden Allah ve Peygamber buyrukları dillerden gönüllere inmiyor demektir. Yeniden tazelenmeye, insan olmanın gereğine, yaratılmışları yaratandan ötürü sevmeye muhtaç bir dönemdeyiz demektir. Yeniden tövbe etmeye, yeniden kardeş olmaya, yeniden iman etmeye, yeniden dirilmeye, yeniden tazelenmeye muhtaçtır insanlık. Cemiyetimizin kutsal bağları zedelenmiştir. Milleti millet yapan değerler; kardeşlik, dostluk, doğruluk, dürüstlük, ahlaklı ve erdemli olma, yalan söylememe, yardımsever olma, açları doyurma gibi özelliklerle sürer.  Komşusuna kendi namusu gibi sahip çıkma, inançlı, imanlı ve yurtsever olma, içki içmeme, kumar oynamama, yalan söylememe, vicdan sahibi ve merhametli olma, ihanet etmeme, riyakârlık yapmama, mazluma sahip çıkma da bu bağlamda düşünülmelidir. İnsana, topluma, toprağa, varlığa dost olma duygusu yeniden öğrenilmeli, öğretilmeli ve bir eğitim seferberliği ilan edilmelidir. Toplum şirazeden çıkmışsa eğer, bir akıl tutulması, bir irade, bir gönül depremi yaşanıyor demektir. Yeniden öze dönmek helalleşmeyle başlar. Yeniden kurana ve sünnete tabi olmakla başlar. Yeniden evlerimizi, komşuluklarımızı, sokaklarımızı, cemiyetimizi, milletimizi sohbet halkalarıyla hallendirmeye, kadim sohbet geleneğiyle yumaya, yıkamaya ihtiyaç vardır.

“Bir insanı öldüren bütün insanlığı öldürmüş gibidir, bir insanı dirilten bütün insanlığı diriltmiş gibidir” buyrulan emrin taze tutulması icap ediyor. “Ey iman edenler, Allaha ve resulüne iman ediniz” emri yeniden yeniden bizlere haber ediliyor. Her olay bizi yeniden yüreğimize, vicdanımıza, özümüze, iç evrenimize dönmemizi söylüyor.

Bütün bunlardan sonra şiir hayata anlam katabilir. Şiir hayatı anlamlı yaşamamızı sağlayabilir. Bütün olumsuzluklara kafa tutabilir, devrimler gerçekleştirebilir şiir. Şiir okursanız merhametiniz artar, yüreğinizdeki insani değerlerinizi harekete geçirerek tazelenmenizi sağlar. Şiir hayatın estetik yaşanılmasıdır. İnsanın onuru şiirle ifadesini bulur. Onursuzluk adaletsizlik şiirin şanına yakışmaz. Hayatı şiire uygun yaşamak demek erdemli vasıflarla mücehhez olmak demektir.

Kısaca bana sizlerden gelen şiirler ve yazılar hakkında bir iki değerlendirmeyle sözü toparlamış olalım;Sevgili Yakup, “Hicret” şiirini aldım. Şiirsel temalar iyi. Ama şiir üzerinde daha çok çalışılması gerekiyor. Hicret kelimesi kaç yerde geçiyor bir say istersen. Bir de şiir bir konunun anlatımı değildir. Az kelimeyle farklı bir anlatımla çok şey söylemenin ötesinde birden fazla anlamlar yükleyerek anlatabilme sanatıdır. Pekiştirme denemeleri yer yer yapılır. Ama şiirin bütününde zafiyet göze çarparsa pekiştirme kendiliğinden iptal olur.

Şiir, kelimelerden bir biblo yapma, bir inşa ameliyesi içinde olmaktır. Şiir billurdan bir avize, bir anka, bir simurk yapma denemesidir. Şiirde kelimeler seçilerek gelir. Her önümüze gelen kelimeyi şiir kabul etmez. Ediyorsa sıradan bir şey yapılmış olur. Garip şiiri öyledir. Öyle olsa bile Orhan Veli;şarkı, türkü, divan, ebabil gibi kelimelere yaslanmış, şiirde sanat yapmayı reddetmesine rağmen sanatsız, uyaksız, imgesiz, halk şiirine yaslanmadan edememiştir.  Buna rağmen birinci yeni şiirinin en büyük katkısı şiirimize ikinci yeninin doğmasına sebep olmasıdır.

Yazdığımız ilk dize şiirde ilham olarak algılanır. Öyledir de. İlhamın devamını şair kendi becerisiyle, birikimiyle, bilgisiyle, tecrübesiyle inşa eder. Şiir öylece tamamlanır.

Şiirsel bir kabiliyetin varlığı sende gözüküyor Yakup. Bunu büyütmek ya da dağıtmak sana aittir. Yaptığımız bütün işler önemlidir. Şiirse her birisinden daha da önemlidir. Önemli olanı önemli kılan sebebi ihmal önemi yok eder. Çok okumak ve az yazmak tavsiyemizdir.

Lütfen yazdıklarımı dikkate alarak daha seçkin okumalar yaparak yazmayı sürdürmelisin. Önemsediğin her hangi bir şairin bir kitabını yeniden yazmayı taklit önemli bir başlangıç olabilir. Üzerinde durduğumuz her çaba daha da beğeni kazanacaktır. Her estetik dokunuş kelimede kendisini hissettirmelidir. Seni selamlıyor yeni çalışmalar bekliyorum.

İmdi “Özgecan” bir kapı aralığından bizi izlemektedir. İnsan olmamızı beklemektedir. İnsanın insana yaklaşımını bir şiir gibi gözlemektedir. Eğer olaylar bizi disipline etmiyorsa, vicdanımızı kanatmıyorsa,Kudüs,  düşlerimize takılmıyorsa, gece uykumuz kaçmıyorsa, bir çocuk gibi ağlayıp göğü inleterek tövbeler etmiyorsak insan ve insanlık ölmüş demektir.

Fitnenin, fesatın, figanın çığlığı katletmekten daha büyük infilaklar oluşturmaktadır. 

Buna dikkat ederek devleti yönetenlerden, halkın en tepeden en küçük evladına kadar kaçan ipuçlarını bulmaya ölen ve öldürenin farkını idrak etmeye muhtaç olduğu bilinmelidir. Yoksa hayatı zehir etmekten başka bir işe yaramaz.

Vicdanların kanaması en büyük ödüldür yüreğe dönmek için.