İnsan bedenini bulunduğu yerinden kaldırıp hedefine doğru götüren, ya da yerinde beklettiren en büyük etken niyettir… Önce niyetleniriz, daha sonra niyetimizi gerçekleştirmek için harekete geçeriz…

Harekete geçerken bazı etkenlerden dolayı niyetimizi gerçekleştiremeyebiliriz… Bu niyetimizin bozuk olduğu anlamına gelmez elbette… Sadece niyetimizi gerçekleştirememiş oluruz… Niyet ve amel yanyana geldiğinde o amelin kabulü ya da reddi için niyet dikkate alınır…Küçük bir çocuğa hafif şiddetli bir tokat atsanız hemen ağlamaz… Gözlerinizin içine bakarak hangi niyetle vurduğunuzu öğrenmek ister. Eğer suratınız asıksa hemen ağlamaya başlar… Yüzünüzde tebessüm gördüğünde ise o da sizin tebessümünüze eşlik eder… O tokattaki niyet acıyı hafifletmiştir…

Bu misallerden yola çıkarak şunu söyleyebiliriz;

“İnsan Allah’ın rızasını kazanmak istiyorsa salih bir amel işlemeden önce niyetini ve o amelin sünnete uygun olup olmadığını kontrol edecek… Yapılan herhangi bir amelde Allah’ın rızası yoksa, yani başkaların rızası varsa o amel Allah’a değil, kimin için yapılmışsa ona arzedilmesi gerekir…

Sanırım hadisimizi masaya yatırma vakti geldi;

Mü’minlerin emiri Ebu Hafs Ömer bin Hattab (r.a)’dan, dedi ki:

“Rasulullah’ı (s.a.v) işittim buyurduki:

“Ameller niyetlere göredir, herkese niyet ettiği vardır, kimin hicreti Allah ve rasulü neyse, hicreti Allah ve rasulünedir, kiminde hicreti kazanmak istediği bir dünyalık veya nikahlanmak istediği bir kadın içinse hicreti de hicret ettiği şeyedir” (1)

Niyet konusu okadar önemli ki, yıllarca yapılan amelleri ve maddi masrafları Allah katında çer-çöp haline getirebilir… Kocaman ormana bırakılan bir izmarit gibi yeşili simsiyah eder ve yeryüzünde kara bir leke bırakır…

Çoğu insan niyetine riya bulaştırmadan ibadet eder… Niyette bir sıkıntı yoktur ama yaptığı amelin salih olarak vasıflanması için sünnete uygunluğuna pek dikkat etmez… Ve mahşer günü amel defteri açıldığında şok olacağı bir sürprizle karşılaşır…

Sanki Kur’an ve hadisler boşu boşuna yazılmış gibi… Sanki efendimiz aleyhisselam örnek alınması için gönderilmemiş gibi… Sanki Allah’ın rızasının kazanılması istenmemiş gibi…

Önce sağlam bir niyet daha sonra efendimizin hayatının adım adım izlenmesi ve ibadetlerimizin ibadetlerine benzemesi… Aksi halde cennet haberini beklemek hayal olur…