Tarihteki Türk devletlerinin, Kuzey-Güney veya Doğu-Batı diye ayrıldığı ya da Selçuklularda olduğu gibi beylikler, atabeylikler halinde parçalandığı tarih kitaplarından yazar. İşte Selçuklulardan sonra Anadolu’da yeni bir güç olarak ortaya çıkan Osmanlılar, bu tecrübelerden ders almış, devletin böyle bir âkıbete uğramaması için fedakârlık gösterip, acı zehri kendileri içmiştir. Bu zehir, halk arasında “kardeş katli” diye bilinen, hanedan mensuplarının katledilmesidir.

Fatih Kanunnamesinde Nizâm-ı Âlem için kardeş katline ilişkin madde ise şöyledir;

“Ve her kimesneye evlâdımdan saltanat müyesser ola, karındaşların nizâm-ı âlem içün katl itmek münasiptir. Ekser ulema dahi tecviz etmişlerdir. Anınla âmil olalar.”

Fatih Sultan Mehmet teşkilatçı idi. Devlet idaresi tam bir nizam ve intizam içerisinde yürütür lüzum ve ihtiyaç gördüğünde İslam esasına uygun kanunlar ve fermanlar yayınlardı. Tanzimat dönemine kadar Fatih Kanunnamesi yürürlükte kaldı.

Fetret Devri’nde kardeşlerin mücadelesiyle ülkenin parçalanma, hatta yıkılma safhasına geldiği görülür. Osmanlı Devleti atadan aldığı ülüş usul ile yoluna devam etmiştir. Ancak bu yol onları devleti yıkılma derecesi ve oluk, oluk Türk ve Müslüman kanının aktığı günlere sürüklemiştir. Netice itibari ile geçmişinden ders çıkartan ecdat umumun menfaati için kendi kandaşlarından vazgeçmiştir. 50 yıl şehzade katli uygulanmıştır.

Kardeşini katletmenin çözüm olmadığını anlayan padişahlarımız ise yeni yöntemler ile şehzadeleri yaşatmışlardır. Ancak bu sistem de başarılı olamamış ve devletin sonunu hazırlamıştır.

Dün böyle bir durum vardı. Günümüze gelecek olursak, yakın siyasi tarihimizde parti içi ihtilaflar nedeniyle partiler bölünmüş ve parçalanmıştır. O nedenle siyaset boşluk kabul etmez. Hatırlayın Demokrat Parti bölündü Adalet Partisi oldu. MHP’den BBP ortaya çıktı. Refah Partisi, Fazilet Partisi ve hatta şu an Saadet Partisi de ihtilaflar ile uğraşıyor.

O nedenle siyasette ihtilaf bölünmeye yol açıyor. CHP uzun yıllar kurultay partisi olmaktan kurtulamadı. Murat Karayalçın Genel Başkan oldu. Ardından Altan Öymen, Hikmet Çetin, Deniz Baykal ve Kemal Kılıçdaroğlu. Türk siyasi tarihi bu tür tartışmalar ile doludur. Siyasette iyi niyet yerine realite esas olmalıdır. Sahabe döneminde bile ihtilaflar kardeş kanının akmasına neden olmuştur. Milletin huzuru, kamunun huzuru şahısların huzurundan önemlidir.

Şimdilerde Ak Parti listeleri ile ilgili bazı hayal kırıklıklarından söz ediliyor. Filan kişinin ekibi tırpan yedi filan kişinin ekibi liste dışı kaldı diye. E siyasetin doğasında bu vardır. Bana göre olması gereken de budur. O nedenle hazırlanan listelerde ihtilaf yerine biat esas alınmış durumda. Özellikle Ak Parti listeleri hazırlanırken bu esasa dikkat edilmiş anlaşılan.

Başbakanımız Ahmet Davutoğlu Bey önemli bir tarihçi. Türk İslam toplumlarındaki devlet geleneklerini ve hastalıklarını iyi bilir. O nedenle bu liste yöntemi bence isabetli olmuş. Şahısların menfaati değil kamunun menfaati esastır. 

Kimse kusura bakmasın.