Mithat Cemal Kuntay, “Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır / Toprak, eğer uğrunda ölen varsa vatandır” dediğinde, bu topraklardaki yeni devlet, henüz 15 yaşında olmalı.

Cepheden cepheye koşan ve arkadaşlarının yarıdan fazlasını toprağa veren gazilerin çoğu hayatta o vakit.

Bugünse son gazimiz aramızdan ayrılmış bulunuyor.

Mekânı Cennet olsun, İstiklal Harbi gazisi emekli Albay Mustafa Şekip Birgöl, devlet töreniyle, şanına yaraşır bir şekilde toprağa verildi.

* * *

105 yaşındaki albay, bize bu toprakları vatan kılanlardandı.

Devletin ilk gününden bu yana kaç hükümet, kaç başbakan, kaç cumhurbaşkanı geldiyse, hepsini gördü.

Kaç mevsim geçtiyse, hepsini yaşadı.

Ne kadar kriz olduysa...

Ne kadar yağmur, kar yağdıysa...

Çeteleri, isyanları, suikastleri, darbeleri...

Hepsini yaşadı, gördü.

Dünyayı doğan günüyle, batan günüyle, biz geride kalanlara bırakıp gitti.

* * *

Fakat göremedikleri de vardı.

Çetelerin günyüzüne çıkartılması için ortaya konulan çabaların neticesini göremedi.

Bitmek bilmeyen isyanların...

Sonu gelmez suikastlerin...

Dosyaları raflarda tozlanan faili meçhullerin...

Periyodik yapıya bürünen darbelerin hesaplarının sorulduğuna şahit olamadı.

* * *

Ülkenin tam demokratik oluşunu...

Tam bağımsız oluşunu...

Tam laik oluşunu...

Tam sosyal ve tam hukuk devleti oluşunu göremedi.

Çünkü şu saydıklarımız, daima yarım porsiyon olarak geldi önüne.

Biraz demokratik, biraz bağımsız, biraz laik, biraz sosyal ve biraz hukuk devleti şeklinde...

Pilav üstü az kuru gibi.

* * *

Onlar, vatan için, bağımsızlık için ölüme koşan kuşaklar, cepheden cepheye hürriyet aşkıyla atılırken, hayalini kurdukları tablonun yarım yamalak kalmasını hiç akıllarından geçirmemişlerdir.

Lakin her nasıl olduysa, bu kadarcığına razı olduk.

* * *

Ulvi değerleri çarpıtarak şahsi çıkarlarına alet edenler de ne yazık ki aynı kalıpları kullanma yoluna gittiler.

O çeteciler de toprağın vatan olması için uğruna ölenlerin olması gerektiğini söyledi.

Ama nedense kendi canlarını feda etmek şeklinde değildi onların oyunu; başkalarının canları üzerine oynadılar.

* * *

Bayrağın kanla boyanması gerektiğini, toprağın vatan olması için can verilmesinin şart olduğunu ileri süren ve Kuntay'ın şiirini yüksek sesle okuyan çetecilere itiraz ediyorum.

Evet... “Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır...” Fakat gerisini şöyle getirmeli:

“Ne ben seni kandırayım, ne sen beni kandır!”

Zira millet, artık, vatan için yaşamanın da çok önemli olduğunun farkında.