Gelin, bir hususun tesbitini birlikte müzakere edelim: Sahih bir iman konusunda ne biliyoruz? Çünkü bu husus gereği gibi bilinmediği için "Ben Müslümanım" diyen insanların çok önemli bir bölümü gümbürtüye gidiyor; bunlar helâk içinde olduklarının farkında değiller.

islâm dininin ruhu imandır

İmanın da iki kolu vardır:

1-İbadet: Bu Yaratıcının hakkıdır.

2-Ahlâk: Bu yaratılanların hakkıdır.

Bir insanın mü'min olabilmesi için şu dört hususa tereddütsüz iman etmesi gerekir:

1-En büyük Yaratıcıya: Bu Allah (CC)'tır.

2-En büyük insana: Bu Hz. Muhammed (SAV)'dir.

3-En büyük Kitab'a: Bu Kur'ân-ı Kerîm'dir.

4-En büyük nizama: Bu İslâm dinidir.

Kur'ân-ı Kerîm, Hz.Muhammed (SAV)'in hayat ve şahsiyetini Müslümanlar için en iyi örnek olarak göstermiştir. Bundan dolayı Sahabe-i Kiram hazeratı O'nun hayatını titizlikle izlemişler;

* Bu hayatı hem bizzat kendi yaşayışlarına örnek almışlar,

* Hem de kendilerinden sonraki nesillere büyük bir gayret ve itina ile nakletmişlerdir.

* Hadis mecmuaları,

Siyer, Şemâil, Hilye... kitapları Peygamberimiz Efendimiz (SAV)'in hayatını, bedenî özelliklerini ve ahlâkî şahsiyetini anlatır.

Bu kaynakların verdiği malumat Müslümanın ahlâkî yaşayışının nasıl olması gerektiğini göstermesi bakımından son derece önemlidir. Bu sebepledir ki, sözü edilen kaynaklardan Peygamber (SAV) Efendimizin ahlâkî şahsiyetine dair kısa bir özet vermeyi yararlı görüyorum.

Âlemlere rahmet Hz.Muhammed (SAV) Efendimiz bir defasında kendisini şöyle tanıtmıştı:

"Rabbım katında benim on ismim vardır:

1-Muhammed'im,

2-Ahmed'im,

3- Mahmud'um,

4-Mahi'yim,

5-Hâşir'im,

6- Ben Rahmet Peygamberiyim.

7-Ben Tevbe Peygamberiyim.

8-Ben kahramanlık peygamberiyim.

9- Ben Mukafi'yim:İnsanları Allah yoluna yöneltirim.

10- Ben insanlığı kemâle erdirenim." (Müslim, Fedail: 126)

Peygamberimiz Efendimiz (SAV) bütün hayatı boyunca sadece gerçeği söylemiş ve söylediklerini harfi harfine yaşamıştır. O (SAV), "Beni Hûd sûresi kocalttı" demişti. Çünkü bu sûredeki 112'nci ayette: "Emrolunduğun gibi dosdoğru ol" buyurulmaktadır.

Peygamberimiz Efendimiz (SAV):

* Toplulukta yemek yemeyi severdi.

* Yemeğe besmele ile başlarlardı.

* Sağ eli ile yer ve içerdi.

* Yemeği çok sıcak ve çok soğuk yemezlerdi.

*Tıka basa doymadan sofradan kalkarlardı.

* Yemekten önce ve sonra ellerini yıkarlardı.

* Sağlığa zararlı, dinen haram, kokusu ile çevresindekileri rahatsız edici şeyleri yemezlerdi.

* Hiçbir yemek için sevmiyorum demezlerdi.

* Suyu yudum yudum içer, asla birden içmezlerdi.

* İpek elbise giymezlerdi.

* Altın yüzük takmazlardı.

*Giyiminde temizliğe ve sadeliğe önem verirlerdi. Pejmürdelikten hoşlanmazlardı.

* Lüks ve ihtişama önem vermezlerdi.

*Geçici sıkıntıları tasa edinmezlerdi.

* Hayata hep iyimser bakar ve böyle olmayı telkin ederlerdi.

* Kibirlenmekten nefret ederlerdi.

* Asla büyüklük taslamazlardı.

* Dalkavuklardan nefret ederlerdi.

* Aile hayatı çok muntazamdı.

* Eşlerine saygı duyar, haklarına riayet ederlerdi.

Hâsılı, Peygamberimiz Efendimiz (SAV) bütün mânevî ve ahlâkî güzellikleriyle zamanımıza kadar bütün tarihçileri, mütefekkirleri, ilim adamlarını ve tabii ki, bütün ümmetini kendine hayran bırakmıştır. Sallallahu aleyhi vesellem.