Halk arasında çok yaygın bir söz vardır. Denir ki:

"Paranın açmadığı kapı, yapmadığı iş yoktur." Acaba öyle mi?

Bana göre bu yanlış bir algılamadır. Çünkü eskiden olduğu gibi zamanımızda da paranın satın alamayacağı vicdanlar hâlâ vardır.

Paranın gücü nelere yeter, nelere yetmez? Şöyle bir bakalım:

Para lüks alır, huzur alamaz.

Para ilaç alır, sağlık alamaz.

Para yatak alır, uyku alamaz.

Para kitap alır, kültür alamaz.

Para namus ve şeref kaybettirir, geri alamaz.

Sevgi, aşk, şefkat, merhamet, mutluluk gibi şeyler para ile satın alınamaz.

Hayatta en güzel şeyler.

Parayla alınamayanlardır.

Bir düşünürün dediği gibi:

"- İnsanlar önce para kazanmak için sağlıklarını, sonra da sağlıklarını kazanmak için paralarını verirler."

Parayı para olarak kullananlar kazançlı çıkıyorlar. Onun için bu aracıyı ilahlaştırmamak lazım. Napolyon bu aracıyı ilahlaştıranların başında gelenlerden. Birçok vesile ile:

"Dünyada üç şeye ihtiyaç vardır:

Para para para" demiş. Paradan gayrı ilah tanımadığını haykırmış.

Büyük sahabe Mısır Fatihi As oğlu Amr (RA) ölümüne yakın evlâtlarını etrafına toplamış. Onlara mücevher sandıklarını göstermiş ve demiş ki:

- Benden sonra bunların hammallığını kim yapacak?

Dudaklarından bir pişmanlık incisi dökülerek demiş ki:

"Onlar keşke tezek olsaydı."

Ülkemiz korkunç bir hengameden geçiyor.

Helâl ticarete nasıl yöneleceğiz?

Parayı putluk tahtından nasıl indireceğiz?

Ülkemizi, devletimizi nasıl yeniden düzene koyacağız?

Bunları düşünmeye de düşünce planında da olsa zaman ayıralım.

Yusufelili Huzuri'nin şu şiiri size ne anlatacak bakalım. Birlikte okuyalım:

Parasız kimsenin bakma yüzüne,

İster şah olsun özü özüne

Sakın başka bir şey alma gözüne

Merde revnak veren ünvan paradır.

Yabana dolanır parasız derviş

Sen de değil herkeste var bu teşviş,

Derler para ile görülür her iş

Taht-u rif'at köşkü evvan paradır.

Fakir olan her dem gider engine

Parasız bellidir baksan rengine

Her mecliste buyur derler zengine

Yaran ahbap lutf u ihsan paradır.

Fakir suya düşse çıkamaz kirden

Zengin arabasını aşırır kırdan

Topal zengin iyi sağlam fakirden

Herşeyden evvela noksan paradır.

Fakir olan ne iş tutsa sonu yok

Üçgün aç kalsa zengin gene tok

Pulsuz bile aşçı der ki yemek yok

Yemek, ekmek, peynir, ayran paradır.

Onunla ağ olur yüzün karası

Geç sağlanır müflisin yarası

Kızıl altın pasaportun tuğrası

İngiliz, Fransız, Yunan paradır.

Onun başındadır edeb ü hayâ

Karanlık gecede arttırır ziya

İster mütteki ol ister evliyâ

Şimdiki asırda insan paradır.

Fakir ise bakire kız, dul gibi

Devletsiz şan kıymetlenir pul gibi

Paralıysan şeytan kaçar yel gibi

İbare dubara şeytan paradır.

Zengine söy gelir felekten caba

Postasını taşır ol bad-ı saba

Cebin dolu ise derler merhaba

Selâm, kelâm, lisan, beyan... paradır.

Bin selavat versen karşısı cennet

Bin tevhid söylesen olmaz emniyet

Bin ihlas okusan okusan yüz bin de tebbet

Gene iş aşıran... hemen paradır.

Zamana uygundur bu sözüm nâçar

Alan veren ancak ol perverdigar

Vefasız dünyaya aldanma zinhar

Padişah olsan da âhir ölüm var.

Huzuri yok yere olma günahkâr

Sana elden evvel düşman paradır.