Japonya 8,9'luk depremle sarsıldı. Ardından tsunami dedikleri dev dalgalar, önüne gelen ne varsa yuttu.

Kayıtlara göre son 140 yılın en büyük depremi.

Peşinden gelen artçı sarsıntılar bile hatırı sayılır depremler.

Japonlar'ın depreme dayanıklı yapıları ve nasıl davranacaklarını bilmeleri sayesinde can kaybı fazla olmayabilir.

O depremi duyan herkesin aklına gelen ilk soru, elbette "Ya bizde olsaydı o büyüklükte bir deprem" şeklinde.

* * *

Allah korusun, Türkiye için tam anlamıyla felaket olur.

Sıradan bir deprem bile başlı başına bir felaket iken, böylesine büyüğü için o kelime hafif kalır.

Bize 17 Ağustos 1999'daki 7,4'lük deprem bile fazla gelmişti.

O depremi yaşayanların, etkisinden uzun süre kurtulamadığını biliyoruz.

17 Ağustos'un ardından bir de Kasım'ın 19'unda Düzce merkezli deprem yaşamıştık.

* * *

İlkinin nasıl sonuçlar doğurduğunu görenlerden biri, Kasım'daki sallantı sırasında çok korkmuş.

Binanın yıkılacağını, enkaz altında kalacağını sanmış.

"Herkes canını kurtarsın" diyerek ikinci kattaki evinin penceresinden atlamış.

Karısı, kızı, oğlu arkasından bakakalmışlar.

Adamın bacakları kırılmış.

Sallantı az sonra geçmiş.

Aşağıda adam inleyip duruyormuş.

"Kurtarın benii... Doktor çağırın..."

Yukarıdan karısı seslenmiş:

"Geber!"

* * *

17 Ağustos depreminde Japonlar bize yardıma koşmuşlardı.

Şimdi yardım sırası bizde.

Kızılay, İHH, Kimse Yok mu Derneği ve diğer kuruluşlar hemen harekete geçti.

Dostluk zor günde belli olur.

* * *

Japonya, deprem bölgesinin tam merkezinde yer alıyor.

O yüzden "depremle beraber yaşamayı" çok iyi biliyorlar.

Neredeyse adamlar depreme karşı şerbetli.

Ama böyle büyük sarsıntılar ve dev tsunamiler sebebiyle, Japon adaları bir zaman sonra bütünüyle suya gömülebilir.

O durumda Japonlar'ı buraya davet edebiliriz.

Topraklar geniş ne de olsa; hepimize yeter.

* * *

Türkponya yaparız ülkenin adını.

Veya Türkiponya, Türkaponya...

Bir harf için kavga edecek değiliz ya.

Anlaşırız bir şekilde.

Ne de olsa biz onları severiz, onlar bizi.

Ayyıldızın yanına bir Japon güneşi koyar, kardeş kardeş yaşarız bir arada.

Anadilde eğitim problemi de kolayca çözüme kavuşur o zaman.

Ne Kürt meselesi kalır, ne Ergenekon davası.