Resûlullah (S.A.V.) Efendimiz ve Hz.Ebû Bekir (R.A.) için hazırlanan yol azığı bir dağarcığa konuldu. Hz.Ebû Bekir (R.A.)'inn kızı Esmâ (R.Anha), belindeki bez kemeri ikiye ayırıp bir parçası ile bu dağarcığın ağzını bağladığı için Esma'ya "Zâtü'n-nitâkayn = iki kemerli" ünvânı verildi.

Hz. Peygamber (S.A.V.) Efendimiz hemen evine döndü. Hz. Ali (R.A.)'yi çağırdı:

"Ben Medine-i Münevvere'ye gidiyorum. Sen bu gece benim yatağımda yat, hırkamı üstüne ört. Müşrikler beni yatıyor sansınlar, onlara bir şey sezdirme. Sabahleyin şu emânetleri sâhiplerine ver. Ondan sonra sen de hemen gel," buyurdu.

Ortalık kararınca, Kureyş'in seçme cânileri evin etrâfını sardılar. Sabahleyin evinden çıkarken hep birden saldırıp öldüreceklerdi. Hz. Ali (R.A.), Resûlullah (S.A.V.) Efendimizin yatağına yattı. Hz. Peygamber (S.A.V.) Efendimiz eline bir avuç kum alıp, evini çeviren müşriklerin üzerine saçtı. Saçılan kum taneleri cânilerden herbirine isâbet etmiş, hepsi de derin bir uykuya dalmışlardı. Resûlullah (S.A.V.) Efendimiz Yâ-Sîn Sûresi'nin başından: "Biz onların önlerine ve arkalarına birer sed çektik, böylece gözlerini perdeledik. Onlar artık elbette görmezler" anlamındaki 9'uncu âyetine kadar olan kısmı okuyarak, aralarından geçip gitti. Gece yarısı Hz. Ebû Bekir (R.A.)'in evine gitti. Gece olunca, her ikisi evin arka penceresinden çıktılar. Ayakkabılarını çıkarıp, ayaklarının uçlarına basarak ıssız yollardan Mekke-i Mükerreme'nin güneyine doğru ilerlediler. Medine-i Münevvere kuzeyde olduğu halde, güneye doğru gitmeleri hedef saşırtmak içindi. 1.5 saat (3 mil) mesafede Sevr Dağı'nın tepesindeki gizlenmeye elverişli mağaraya vardılar. Kureyşin araması bitinceye kadar, perşembeyi cumaya bağlayan geceden pazar gününe kadar bu mağarada üç gün üç gece kaldılar, gizlendiler.