De­ğer­li oku­yu­cu­la­rım, ev­li­lik as­lın­da bir de­ği­şim sü­re­ci... Bir­bi­ri­ni ta­nı­ma­yan iki in­sa­nı ay­nı eve ko­yu­yor­su­nuz, ha­di ba­ka­lım iyi ge­çi­nin, her şe­yi pay­la­şın, mut­lu olun di­yor­su­nuz. Bu, çok ba­sit gi­bi gö­rün­se de as­lın­da çok da ko­lay de­ğil... TÜ­İK ku­ru­mu­nun 2010 yı­lın­da yap­tı­ğı araş­tır­ma­la­ra gö­re; Tür­ki­ye de bo­şan­ma ora­nın­da % 7’lik bir ar­tış, Ev­li­lik ora­nın­da % 0,8’lik bir ar­tış gö­rül­mek­te. 2009 yı­lı ve­ri­le­ri­ne gö­re ise biz da­ha geç ev­len­dik, da­ha az ev­li kal­dık, da­ha çok bo­şan­dık...
En yük­sek bo­şan­ma ya­şı eş­le­me­si ka­dın­la­rın 25-29, er­kek­le­rin 30-34 yaş ara­sı ol­du­ğu bu­lun­muş. En il­ginç ola­nı da ev­li­li­ği bi­ti­ren ta­raf ola­rak ka­dın­lar da ço­ğal­mış du­rum­da... Bun­da en önem­li pay, ka­dın­la­rın ça­lış­ma ha­ya­tı­na atıl­ma­la­rı ve ken­di­le­ri­ne bu yüz­den da­ha çok gü­ven­me­le­ri. Ka­dı­nın ma­aşı ve mes­le­ği var­sa, ço­cu­ğu da yok­sa bo­şa­na­bi­li­rim, ken­di­me ye­ni bir ha­yat ku­ra­bi­li­rim, eşi­mi ni­ye çe­ke­yim di­ye dü­şü­ne­bi­li­yor. Ev­li­lik­te ilk 5 yıl­da bo­şan­ma ora­nın­da %40’lık bir ar­tış söz ko­nu­su. Bu­nun ne­de­ni ev­li­li­ğe adap­te ola­ma­mak­tan ge­çi­yor. Biz­de ev­le­nir­ken sa­de­ce bir ka­dın, bir er­kek de­ğil, iki ai­le de on­lar­la bir­lik­te ev­len­miş olu­yor. Ni­şan­lı­lık dö­ne­mi de çift­ler ara­sın­da uyu­mun düş­tü­ğü bir dö­nem. Çift­ler özel­lik­le ha­nım­lar, ev­li­lik te­ra­pi­sin­de ni­şan­lı­lık­la il­gi­li hoş ol­ma­yan ken­di­le­ri­ni ra­hat­sız eden anı­lar­dan re­sim­ler­den bah­se­di­yor­lar. San­ki o olum­suz anı­la­rı te­ra­pi oda­sın­da ye­ni­den ya­şı­yor ve ra­hat­sız­lık du­yu­yor. Muh­te­me­len bu anı­lar çö­züm­len­me­di­ği için ha­len es­ki olum­suz­luk­la­rı­nı de­vam et­ti­rip, iliş­ki­yi bal­ta­lı­yor ha­le ge­li­yor­lar.
Ev­li­lik­le il­gi­li ba­zı mit­ler var ya­ni yan­lış dü­şün­ce­ler. Bun­la­ra de­ği­ne­lim is­te­rim;
*Ev­li­li­ğin iyi git­me­si, çift­le­rin her ko­nu­da an­laş­ma­sı­na bağ­lı­dır. (Ak­si­ne as­lın­da hiç kim­se, eşi­nin her is­te­di­ği­ni ya­pan bi­ri ol­ma­sı­nı is­te­mez, o za­man ha­yat mo­no­ton ve renk­siz olur) *İde­al ev­li­lik var­dır (ya­ni ben şöy­le dav­ra­nır­sam, eşim böy­le dav­ra­nır­sa ide­al mü­kem­mel ev­li­lik olur. As­lın­da ha­yat bir im­ti­han­dır, be­kar da ol­sa­nız ev­li de ol­sa­nız aşa­ma­dı­ğı­nız so­run­la­rı­nız ola­bi­lir). *Ev­li­li­ğim an­nem ve ba­ba­mın gi­bi ol­ma­lı. (An­ne ba­ba­nı­zın ev­li­li­ğin­de de si­zin fark ede­me­di­ği­niz so­run­lar mut­la­ka ol­muş­tur.) *Ev­li çift­ler her şe­yi bir­lik­te yap­ma­lı­dır. (çift­ler ba­zen bir ara­da, ba­zen de tek za­man ge­çi­rir­ler­se o ev­li­lik iyi gi­der.)
Çift­ler te­ra­pi­ye ne za­man ge­lir bu ko­nu­ya de­ği­ne­lim; Çift­ler, kriz du­rum­la­rın­da, al­dat­ma ol­du­ğun­da, ev­den bir part­ner ay­rıl­dı­ğın­da şid­det ol­du­ğun­da, prob­lem kro­nik bir hal al­dı­ğın­da, bo­şan­ma gün­de­me gel­di­ğin­de, mad­di ve­ya cin­sel so­run­lar ol­du­ğun­da da­ha çok te­ra­pis­te baş­vu­ru­yor­lar.
Pe­ki part­ner­ler, çift te­ra­pi­sin­den ne bek­ler­ler?
Ön­ce­lik­le iliş­ki­sel prob­lem­le­ri­nin or­ta­dan kalk­ma­sı­nı is­ter­ler. Ba­zen de bir part­ner, ev­li­li­ği­ni kur­tar­mak için ge­lir­ken, di­ğer eşin he­de­fi iliş­ki­yi bi­tir­mek ola­bi­lir. Ba­zen de çift­ler­den bi­ri, eşi­ni hak­sız gös­ter­mek ama­cıy­la te­ra­pi­ye ge­lir. Bir bö­lü­mü de, hak­lı ol­du­ğu­nu onay­lat­mak ama­cıy­la te­ra­pi­ye ge­lir.
Si­zin­le bir va­ka­mı pay­laş­mak is­te­rim; Meh­met ve Fat­ma ba­na baş­vur­duk­la­rın­da iki se­ne­lik ev­li­ler­di. Meh­met ders­ha­ne­de Fen öğ­ret­me­ni, Fat­ma da ban­ka­cıy­dı. Te­ra­pi­ye baş­vur­ma ne­den­le­ri Meh­met’in öf­ke pat­la­ma­la­rı ya­şa­ma­sı, ya­ni öf­ke­si­ne ye­nik düş­me­si, ça­buk si­nir­len­me­si idi. Fat­ma’nın te­ra­pi­ye baş­vur­ma ne­de­ni de; Meh­met’i sev­me­si­ne rağ­men, son za­man­lar­da çok tar­tış­tık­la­rın­dan do­la­yı eşin­den so­ğu­ma­sı idi. İki­si de bir­bir­le­ri­ni çok se­vi­yor­lar­dı. Te­ra­pi­ye baş­la­ma­dan ön­ce Meh­met bey te­le­fon­da şöy­le söy­le­di; “Kı­vanç ha­nım biz as­lın­da çok uyum­lu bir çif­tiz ama şu sı­ra­lar çok kav­ga edi­yo­ruz. Ben de kav­ga sı­ra­sın­da eşi­me çok kö­tü söz­ler söy­lü­yo­rum. Son­ra piş­man olu­yo­rum fa­kat, iş iş­ten ge­çi­yor. Fat­ma da kav­ga sı­ra­sın­da çok ağ­lı­yor ve ba­na vur­ma­ya ça­lı­şı­yor. Bi­ze yar­dım edin, biz ya ay­rı­la­ca­ğız ya da bir­bi­ri­mi­zi mah­ve­de­ce­ğiz. ”
Te­ra­pi­ler­de öne çı­kan ko­nu­lar şöy­le idi;
Fat­ma’nın bir abi­si var­dı. Abi eşin­den bo­şan­mış­tı. Fat­ma’nın ba­ba­sı si­nir has­ta­sıy­dı, her şe­ye ba­ha­ne bu­lu­yor­du ve emek­li ol­du­ğu için za­ma­nı­nın ço­ğu­nu ev­de ge­çi­ri­yor­du. An­ne ise eşi­nin has­ta ol­ma­sı ne­de­niy­le hep alt­tan alan ta­raf ol­muş­tu. Son za­man­lar­da ank­si­ye­te te­da­vi­si gö­rü­yor­du. Fat­ma ba­ba­sı ile çok kav­ga edi­yor­du. An­ne­si­ni ba­ba­sı­na kar­şı sa­vun­mak hep ona dü­şü­yor­du. Ba­ba Ha­lit bey eşiy­le pek an­la­şa­mı­yor­du. Fat­ma ha­nım, ba­ba­sı­nı hem çok se­vi­yor­du , hem de on­dan nef­ret edi­yor­du. Eşiy­le ev­len­di­ğin­den be­ri, yo­ğun da ça­lış­tı­ğın­dan an­ne ba­ba­sı­na za­man ayı­ra­mı­yor­du, bun­dan do­la­yı ken­di­ni suç­lu­yor­du.
Çif­tin trav­ma geç­mi­şi­ne bak­tı­ğı­mız­da şu bil­gi­le­ri bul­duk; Meh­met ba­ba­sı­nı bir yıl ön­ce kay­bet­miş­ti. Ha­len üzün­tü sürüyor­du ve öl­dü­ğü­ne ina­na­mı­yor­du. Ba­ba­sı, her­han­gi bir ra­hat­sız­lı­ğı yok­ken ani bir kalp kri­zi so­nu­cu öl­müş­tü ve Meh­met bey ba­ba­sı­na çok düş­kün­dü. Son za­man­lar­da uy­ku­sun­da ba­ba­sıy­la il­gi­li kor­kunç kâ­bus­lar gö­rü­yor­du. Fat­ma’nın da ço­cuk­lu­ğu­na ait üzü­cü bir anı­sı var­dı. O da şöy­le ol­muş­tu; Fat­ma al­tı ya­şın­day­ken, ba­ba­sı onu so­kak­ta çok kal­dı­ğı için döv­müş­tü. Fat­ma bu anı­sı­nı an­la­tır­ken göz­yaş­la­rı­na bo­ğul­du, san­ki o anı ye­ni­den ya­şı­yor­du.
Fat­ma ha­nım ve Meh­met be­yin şu an­ki ev­li­lik­le­ri­ni et­ki­le­yen, olum­suz anı­la­rı ve trav­ma­tik ya­şan­tı­la­rı var­dı. Bu yüz­den ev­li­lik ha­yat­la­rın­da bir­bir­le­ri­ni an­la­ya­mı­yor ve kar­şı­lık­lı bir­bir­le­ri­ni kı­rı­yor­lar­dı. Bir son­ra­ki se­ans­ta iki­si­ne ay­rı ay­rı iki otu­rum “EMDR” uy­gu­la­dım. Her iki­si de geç­miş­te­ki olum­suz anı­lar­la gü­ven­li bir or­tam­da tek­rar kar­şı­laş­tı­lar ve onun üze­ri­ne git­ti­ler. Böy­le­ce ken­di bi­rey­sel so­run­la­rı­nın kay­na­ğı­na inip, bun­la­rı çöz­dü­ler. Bu iyi­lik ha­li, çif­tin bir­bi­ri­ni da­ha iyi an­la­ma­sı­na, ile­ti­şim kur­ma­sı­na se­bep ol­du.
Ev­li­li­ği­niz­de mut­lu ol­ma­nız du­asıy­la.