“… O, Hayy’dır, Kayyûm’dur.”

Açıklama:

İnsanoğlunun Rabbini merak etmesi kadar doğal bir şey yok… Öyle ya, Kendisine kulluk edeceği, özel hayatını bile kendisine danışacağı ve hayatının her karesinde ilmine başvurup hayatına yön vereceği rabbini neden tanımasın ki?

Kişi tanıdığı oranda sever ve fedakârlıklar yapmaya başlar… Bu sebeple Allah, kendisinden bahseden bir kılavuz bizlere göndermiştir. İşte o kılavuza baktığımızda bizlere öğretilmek istenen sıfatlardan biri, Bakara suresi 255.ayette karşımıza çıkıyor;

“… O, Hayy’dır, Kayyûm’dur.”

O, hayy’dır; Yani Allah’ın sürekli bir hayata sahip olması ve kendisi için ölüm denen bir şeyin olmaması…

Bu bilgi bize niçin verilir, bunun üzerine biraz düşünmemiz lazım… Kendisinin ölmeyeceğini söylerken şunu anlıyoruz;

“ Ey insanlar! Yarın için endişe etmeyin… Siz ölürsünüz ama ben ölmem… Ben yaratılan hiçbir varlığa benzemem. Çünkü yaratılan her şey bir gün ölecek… Ben ölmeyeceğim… Amellerinizin boşa gideceğini düşünmeyin… Benim vaadlerime güvenin… Salih amellerinizin karşılığında zerre kadar haksızlığa uğratılmayacaksınız…

“…Kayyumdur”; Yani, mülkünü yönetendir… Bu bilgi bize niçin verildi, onun üzerine de düşünmemiz lazım… Zaten yer ve gökteki yaratılanlar bir nizam içinde hareket ediyorlar. Güneş aynı yerden doğar ve aynı yerden batar… Gündüz geceyi, gece de gündüzü kovalar…

Bunu hücrelerimizle bile hissedebiliyoruz… Peki, neden “mahlûkatı yönetendir.” Bilgisi bizlere veriliyor?

İnsanlar sebepler dairesinde hayatlarını idame ederler… Sebepler tükendiği zaman da ümitsizliğe düşer… İşte tam o esnada ilahi bir müdahalenin gelmesi için Allah’a dua eder… Çünkü sebepler tükenmiştir…

Hazreti Hacer su bulmak için sağa sola gidip gelmiş ama nafile… Su yok… Sebepler tükeniyor ve küçük bir çocuğun toprağı ayağıyla eşmesi vesilesiyle bugün milyonlar hala o suyu (zemzem) içiyor… Umutların tükendiği anda ilahi müdahale yeryüzüne iniyor ve Allah tarafından konan kurallar bir anda kural değiştiriyor…

Musa aleyhisselam da Firavun ve askerlerinden kaçıyor ve yol bitiyor… Karşısında bir deniz, arkasında ise firavun ve ordusu… Sebepler yine tükeniyor ve El Kayyum sıfatı devreye giriyor. Bir asanın kendisine değmesiyle deniz bir yol açıyor… Bir damla bile emre itiraz etmeden öylece bekliyor…

Bir asa müdahalesi ve denizin ikiye ayrılması… Tüm fizik kuralları iptal… Bugüne kadar başka hiçbir asa, suyu ikiye ayıramadı… Peki, bu kıssa bizlere neden verildi?

Allah, sanki şu bilgileri bizlere vermek istiyor;

“ Ey insanlar! Sebepler tükendi diye üzülmeyin… O sebepleri nasıl ki ben yaratmışsam ve bir anlık kaldırmışsam başka sebepler de yaratırım. Hem de ummadığınız bir anda ve ummadığınız bir şekilde… Siz yeter ki bana ve gücüme güvenerek iman edin.”

Ve bizler de bu iki sıfat üzerine düşünüyoruz… Ve kalbimize bir hoşnutluk ve güven geliyor… Hiçbir güç bizleri korkutamıyor… Çünkü iman ettiğimiz rabbimiz Hayy’dır ve Kayyum’dur… İstediği an tüm güçlerin gücüne son verir ve bizi destekler…

Dağdaki mücahid bu iki sıfata tüm hücreleriyle iman ettiği için düşmanlarının tank ve uçaklarına karşı korkusuzca savaşıyor…

Bu iki sıfatı derinlemesine düşünen bir insanın stressiz bir hayat yaşayacağına dair zerre kadar şüphem yok…

Bakara.255