Fecrin alevleri ufku sararken avare günlerin feryadı fayda vermez. Avare günlerin uyarısı, geçen ömrün yarısıdır. Gölge ışığa mezardır. Işıksız hayatta karar kılanlara dünya dardır.
Karunlar’ın düşmemeleri için tutunacakları direkler, kibir dağına Hâmân kulesi dikenlerdir. Gizledikleri ağa kendi ayakları tutulanlar, tutuldukları yerde unutulanlardır. Kan dökmek için arena arayanlar, kendi belâlarını bulanlardır.

Zamane dostları ayıpların casuslarıdır. Karanlık günler geçiriyoruz. Dost postuna bürünmüşlerden gelen gül gülle olmuş. “Dostun gülü yaralar beni” sözü tefsirini bulmuştur. Cahili sermaye kavgasında hayatı leş, geçimleri beleş olanlar aynı safta buluşmuştur. Ama şunu unutmuşlar: Suda yürümeye daha beşikte iken başlayan Musa için Kızıldeniz’i geçmek zor değildir!

İslâm dini ile çelişen ve çatışan her şey cahiliyedir. Cahiliyye’nin siyasi iktidar haline geldiği toplumlarda, kitleler midelerinin esirleri haline gelirler. Haksız kazanç elde etmek, kahramanlığa dönüşür. Haram’ın kahramanları, Firavunların aramızda yaşayan hımarlarıdır. Allahû Teala, cahili sermayeden, ve cahili sermaye ile varlığını devam ettiren haramzâdelerden bizleri kaçınmaya çağırıyor: “Ey iman edenler!.. Birbirlerinizin mallarını bâtıl sebeblerle yemeyiniz. Meğer ki (o mallar) karşılıklı bir rızadan (doğan) ticaret malı ola!.. (O zaman yiyebilirsiniz) Kendinizi öldürmeyiniz. Şüphe yok ki Allah çok esirgeyicidir, merhametlidir” (En Nisâ Sûresi: 28-29) İslâm toplumunda iktisadi ilişkiler “meşrû sebeb ve karşılıklı rıza” esasına göre şekillenir. “Meşrû sebeb ve karşılıklı rıza”nın olmadığı yerde belirleyici olan cahili sermayedir, yöneten ve yönlendiren de haramzâdedir.

Asrımızda haksız kazanç elde etmek için rant peşinde koşan rantiyecilerin işini kolaylaştıran kuvvet kolluğu, faiz lobisidir. Faiz lobisi; dünyada normal faiz sıfıra yakın düzeydeyken parayı yüksek fiyattan satıp haksız kazanç elde etme çalışmalarıdır. Dolayısıyla memleket insanının alın terini çalan haramzâde çetelerin silahı faiz lobisidir.
Rant lobisinin yalanları, haramzâdelerin hayat alanlarıdır. Nemrutlar zamana temsilciler gönderdi. Binbir türlü ziynetlerle beslenmiş, haramzâde ipeklerle süslenmiş, yalan rüzgârlarına yaslanmış Ebû Cehil’in torunları memleketin meydanlarında at koşturuyorlar.
Cahili sermayenin yeminli haramzâdeleri, varlık içinde darlık yaşarlar.

Her gün insanlık hududunu aşarlar. Yunus Emre onların bu halini şöyle tasvir ediyor: “Kem durur yoksulluktan nicelerin varlığı/ Bunca varlık var iken gitmez gönül darlığı/ Batmış dünya malına, bakmaz ölüm haline/ İrmiş Karun malına, zihî iş düş varlığı” Haramların çoğalıp yayılması, tabiîleşmesi, yaşam tarzına dönüşmesi, toplumun çürümüşlüğüne alâmettir. Şayet haramlara karşı tavır alınmazsa gittikçe tabiileşir, neticede yağmalama dönemi başlar. Haram kazançlarla güçlenip semiren kimseler baş tacı olur. Dine, imana, şeref ve haysiyete itibar olunmaz.

Durum Ziya Paşa’nın dediği gibi olur: “İman ile din akçedir erbab-ı ğınada/ Namus ve hamiyet sözü kaldı fukarada/Milyonla çalan mesned-i izzete ser-efraz Birkaç kuruşu mürtekibin cay-ı kürektir.” Gönüller sultanı Yunus da aynı gerçeği şöyle dile getirmektedir: “Okunan Kur’an’a kulak tutulmaz Şeytanlar semirdi kuvvetli oldu /Haram ile hamir tuttu cihanı Fesat işler eden hürmetli oldu/ İşidin ey ulular! Ahir zaman olusar Sağ Müslümanlar seyrektir, o da güman olusar Gitti beyler mürveti, binmişler birer atı Yediği yoksul eti, içtiği kan olusar”

Genelde cihanı, özelde ülkemizi fesada verenler, cahili sermayenin yeminli haramzâdeleridir. “Musa’yı ve kavmini kıskıvrak yakaladık!” diyen Firavun ve ordusu, üzerlerine kapanıverecek bir denizin tam ortasında olduklarını unutmuşlardı. Nehirden geçerken çatlak dudakları suya dokundurmamak, seçkinlik imtihanını kazanmaktır. Kendilerini haram dikenleriyle kanatmayanlar, haramzâdelerin kanatları altında kalmazlar!