“Göklerde ve yerde, her ikisi arasında ve toprağın altında bulunanlar O'nundur.” [1]
Açıklama:

Gözlerimizi bir anlık gökyüzüne çeviriyoruz; mavi gökyüzü O’nun… Gökyüzü tablosunda her saniye şekilden şekle giren bulutlar görüyorum… Bulutlar da O’nun. Gözlerim bulutlardayken rengârenk kuşlar uçar; renkleri de O’nun kuşlar da O’nun.

Gece olur…

Bu kez ay ve yıldızlar karanlık bir tabloda flaş gibi patlar… Ay ve yıldızlar da O’nun… Bir gece kuşu havalanır; o gece kuşu da O’nun… Gözlerimiz hala gökyüzünde ve bir meltem esintisi ovalardan kekik kokusu getirir; esen rüzgâr ve kekik kokusu da O’nun…

Bir şimşek çakar gök gürler; o ses de O’nun şimşek de… (Allah’ın mülkü)

Gözlerimiz yorgun olarak yeryüzüne döner… Dağlar görürüz ağaçlara ev sahipliği yapan… Dağlar ve misafirleri de O’nun… Gözlerimiz de dâhil görüp göremediğiniz her şey de O’nun…

Toprağı eşeliyoruz; su fışkırıyor; su da O’nun… Çıkan petrol, madenler, kömürler ve cesetler… Hepsi de O’nun… O’nun olmayan bir şeyler var mı diye düşünüyoruz; aklımız da O’nun ve aklımız tam bir teslimiyetle teslim oluyor… Subhanallah!

                                                                       ***

Şu an Allah’ın mülkünde birer kiracı hükmündeyiz… Kiramızı nimetlere şükrederek ödememiz gerekirken nasıl da unutuyoruz! Bu ne gaflet! Mülk sahibi kira günü geldiğinde ödeme bekler… Bunu da bilmemize rağmen hala Allah’ın mülküne ortak olduğumuzu zannediyoruz…

Şu an çalışma odamda bir sandalyeye oturmuş yazı yazıyorum. Oturduğum sandalye O’nun… Bilgisayarım, O’nun. Tuşlara basan parmaklarım da O’nun… Bana kahve getiren eşim ve elindeki kahve de O’nun… Ya rabbi sen nimetlere şükreden kullardan eyle! Amin.

Allah’ın bu hatırlatmasını sakin bir kafayla düşünen bir insan kendisini bir anlık misafirmiş gibi hisseder… Bu his, insanın kalbindeki dünya sevgisini ve uzun emelleri minimum seviyeye düşürür…

Dünyada misafir olmak… Hayat enerji fişini dünya prizinden çıkartıp ahiret prizine sokmak… Hayata ahiret penceresinden bakmak…

Bu ayeti sakin bir kafayla düşününce insanoğlunun kibri hak etmediğini görür… Öyle ya, insanoğlu kibri hak edecek ne yaptı? Neyine güveniyor da rabbine karşı kibirleniyor? Güvendiği şey aklıysa; aklı O’nun… Parasıysa, parası da O’nun… Devleti ya da kavmiyse, devleti de kavmi de Allah’ın…

Ya Rabbi! Sen bizlere aldığımız her nimete karşılık şükretmemizi nasip et…