Asırlık CHP, neden aday bulamaz da, çatıda arar? Parti liderleri çatısında, Ahmet Necdet Sezer’i seçtiren Bülent Ecevit, parayı pul, milleti perişan etmekle kalmamış, kendi de feryat etmişti. Şimdi Kılıçdaroğlu, haftalardır milletten, meclisten uzak çatılarda arandı ama, henüz işin başında, CHP’yi dahi ateş sardı.

Behlül, cehenneme, ateş almaya gitmiş. “Burda ateş yok. Herkes, ateşini kendi getirir” demişler. Partileri, çaresizlik ateşinde yakan, kendi yanlışlarıdır. Hizmet yerine, kolay diye yıkıcılık yapmalarıdır. Tek parti diktatörlüğünden beri CHP, iktidar yıkmayı esas almıştır. Ülkeye, istikrarını kaybettirmiştir.

Ecevit’in liderler çatısı nerden çıkmıştı? Normal yol takip edilse, eski başbakanlardan, TBMM Başkanı Yıldırım Akbulut, Cumhurbaşkanı seçecekti. 3 Lider, TBMM’ye bir liderler çatısı inşa etti. Öbür 2 lider de, Cumhurbaşkanı ile başta ters düşmeyelim deyince, TBMM iradesi çatıya geçti. Şimdi CHP, “Aday benim değil, çatının” diyor. Millet iradesini, çatı adına kim kullanacak?

Ecevit zamanı aday sıkıntısı yoktu. Şimdi de yok. Kazanacak kimseler de belli idi. Şimdi, çok daha belli. Bu çatı da, milleti çukura düşürmesin?

Sıkıntı, millete beğendirecek aday bulamayan partilerde. Marmaray, Hızlı Tren, Köprü, Hava alanı yapılmasından millet seviniyor. Bunları istemeyen partiler aday bulamıyor. Sıkıntısı burada. Millet ibret alıyor ve saflarını sıklaştırıyor.

Taksim’i güzelleştirme projesini, CHP Parti meclisi de ittifakla onayladığı halde, yıkıma kalkışan Gezi terörüne CHP, her imkanıyla destek verip öncülük ediyor; millete karşı yapılan darbe tarafında çadır kuruyor. İktidar hizmetlerini, başarılarını engellemeyi, hatta, iktidara yarayacak diye, adaletin yerine gelmesini sağlayacak şahitliğe dahi mani olmayı vazife biliyor. Zaten tek parti diktasıyla sakat doğan demokrasi yozlaştırıyor. Millette onu, aday için çatıya çıkartıyor.   

Şimdi millet tabanına karşı, çatı arayışı, ümitsiz vakıadır. Bu bakımdan adaya değil, CHP’nin ümidine bakmak gerekir. Pensilvanya ittifakı nerden çıkmıştı? CHP, halkın tarafına geçemiyor. Çaresizliği artıyor. Tek imkanı, iktidar oyunu, biraz olsun aşağı çekebilmek? Anlaşılan bunca gayret de, yarar değil, zarar doğuracak. Kendi adayını koysa hiç olmazsa var olurdu. Görünen o ki, tabana karşı, tavan hareketi, milleti uyarmıştır. Böylesi kritik işte Ecevit’i taklit için, ondan daha mahir olmak gerekiyor. Çünkü millet, aynı çukura iki kere düşmek istemiyor.

Bir taraftan, bu tür manevi şartların, diğer taraftan, 70 Cent’e muhtaç duruma düşürülmüş ülke şartlarına rağmen milletimiz, ümit ve iradesini kaybetmeden yoluna devam ediyor. Anadolu sermayesine, “Yeşil” deyip, imhaya kalkışıldı. Bankaların içi boşaltıldı. Borç millete yüklendi. Türk parası pul oldu. Ama millet iradesi, istikrarla kalkınmayı başardı. İşsizimiz, iş bulmaya başladı. İşçi ihracı durdu, ithale başladı. Zaman isteyen manevi kalkınma da inşallah, bütün gerekleriyle tamamlanacaktır.

 Dıştan içten tezgahlanıp yürütülen bütün engellere rağmen Allah’a hamd olsun ki milletimiz gayret ve fedakarlıklarla borçlarını ödemiş, dünyaya yardım eder hale gelmiş, Hızlı Tren, Marmaray, Köprü, Hava alanı, Kanal İstanbul, Nükleer enerji gibi dev projelere, yenilerini eklemeye, insanlığa yardıma devam edecektir.

İktidar muhalefet iyilikte elele, hizmet üreteceği günler, inşaallah uzak değildir. Nimete körlük, hem nimeti, hem huzuru kaybettiriyor. Nimet, görülüp bilinmeli ki, kazanımlar yıkılmasın, harap edilmesin, yeni hamlelerle büyütülsün.

Yalnız kendimizi kalkındırmakla kalmayıp, dünya mazlumlarına yardımcı olma; ahlaki, manevi kalkınmaya öncelik verme; her kötülüğü ve zulmü, ortadan kaldırma yolunda, nesillerimizi ve insanlığı vahdet içerisinde başarılı kılmasını Allah’tan niyaz ediyorum.