Dünyanın öbür ucundan, vicdanının peşine düşüp geldi,
23 yılının baharında Rachel,
Vahşetin paletleri altında can verdi...
Yaktı vicdanları Siyonist,
Yüz yıl, Gazze, Kudüs, Filistin,
Bebesi, kızı, kızanı, genci yaşlısı can pazarında...
Tanklara, bombalara karşı insan...
FOSFOR BOMBALARI, insanlık ufkunu kararttı,
Filistin’e çöken toz bulutu değil, insanlığın külüdür...
-
Gazze vahşeti, insanlık vicdanını yakıyor,
İktidarlar salaklaştı, aval aval bakıyor...
Kavramlar, vahşete isyanda,
“Neron!..” desen, boy ölçüşemiyor Siyonizmle...
“Hitler!..” deniyor... Hitler’in feryadı yürek yakıyor:
Fransa, Rusya... Ordularla savaştım ben...
“Refah Kapısı” da kapatılmış, her taraftan kuşatılmış,
Yüz yıl bombalar altında,
Aç-susuz, ışıksız-ilaçsız bırakılmış,
Yetim kalmış bir halkın bebesini,
Kızını-kızanını, sakatını-yaşlısını,
Tanklarla ezen, fosforla yakan alçak değilim ben...”
-
Tüm vicdanlar duydu, gördü ve çıktı meydanlara!..
Vicdanlara oturdu kan,
Yürekler gamla, gözler yaşla doldu...
Venezüella Başkanı HUGO CHAVEZ,
Zulmün elçisini, attı yurdundan dışarı,
Vicdanların sesini çekti, bayrak gönderine!..
-
Bir tarafta Siyonist yangın, diğer yanda Ergenekon,
Üstüne üstelik, Ergenekon fahri avukatlığı...
FOSFOR yangınında şehadet şerbetine uzanan,
Gazze yaralıları başında ERDOĞAN,
Nemrut’un İbrahim yangınında Hüdhüd kuşu,
Gagası?.. Gözlerinde taşıyor damlaları...
-
Filistin halkında bu iman, bu direniş,
Dünya meydanlarını dolduran bu gönül seferberliği...
Siyonizm’de bu vahşet, bu gurur,
Batı’dan bu yandaşlık,
İktidarlarda bu yılgınlık,
Zorluyor insanlığı, büyük ve gerçek bir devrime...
Zalim, insanlık vicdanı ışığında yarasadır,
Vicdan ışığı, gündüz yaptı tüm meydanları...
Zulüm, kendi idam fermanını yazar,
İçinde boğulacağı vahşetin, ibret işçisidir zalim...
Tarihin zafer tacı, Hakkın ve halkın elinden düşmez...
Gönül, masum Yahudiler de zarar görmesin ister...
-
“Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir,
Tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir” diyor şair.
Nasihat, ikaz, ceza, tarihin ibret dershanesidir.
Bazen yırtılır sayfaları tarihin, hafızalar silinir,
Tarih tekerrür eder, yenilenir ibretler...
1867 yıl sonra, Mesih Kral Bar Kohba yeniden gelir,
Hafızaları, daha unutulmaz bir ibretle tazeler...
-
Zulüm karanlığında koyulaşma, sabahın müjdesidir.
Çağ, değişim çağıdır...
Silah kaba kuvvete, ibret insana güçtür...
Zafer tacı, ekmel-i ve eşref-i mahluk olan insanındır!..