Yeryüzünün gelmiş ve gelecek olan en büyük insanı Hz. Muhammed (s.a.v.)'dir.

İnsanlara huzursuzluktan başka bir şey getirmeyen beşeri ideolojilerin kıskacı altında inim inim inlemekte olan insanlığa tek kurtuluş yolunu sağlayacak olan O'nun açtığı aydınlık yoldan gitmektir..
Hiçbir kimse, Hz.Muhammed (s.a.v.) kadar temiz olamaz. Elbiselerinin temizliğine sürekli dikkat eden Peygamberimiz, ağız sağlığına da çok dikkat ederdi. Diş temizliğinin ana maddesi olan misvak kullanmayı ihmal etmemiş, bunu ümmetine tavsiye etmiştir.

Rasûlullah vakitlerini çok iyi kullanırdı. Bundan dolayı hayatı düzenliydi.

Kendisini ne büsbütün dünyaya ne de ahiret için çalışmaya verirdi. O'nun her şeyi vasat (orta) idi. Günün bir kısmını ibadete, bir kısmını dinlenmeye, bir kısmını insanlarla ilgilenmeye, bir kısmını da çalışmaya ayırırdı.

Çok vefakârdı. Kendisine yapılan iyiliği hiç bir zaman unutmazdı. Kendisine maddi-manevi destek olan Hz.Hatice radiyallahu anhe'yi hiç bir zaman unutmamış, onu daima hayırla anmıştır.

Son derece adil ve insaflıydı.

Af etmesini severdi.

Kimseden intikam alma yoluna gitmedi.

Nefsine yönelik işlenen hataları affederdi.

Adâleti yerine getirme noktasında asla taviz vermezdi.

Allah'a olan inanç ve güvenini hiçbir zaman asla kaybetmemiştir.

Müşrikler tarafından kendisine yapılan uzlaşma taleplerine kesinlikle yanaşmamıştır.

Yeryüzünün en cömerti Rasûlüllah (s.a.v.) idi. Kendisinden bir şey isteyeni hiçbir zaman asla geri çevirmemiştir. Yoksulları dâima kendisinden çok düşünürdü.

Alçak gönüllüydü. Asla büyüklük taslamazdı.

Kimseye elini öptürmezdi.

Çarşıdan alışveriş yapardı.

Ev işlerinde hanımlarına yardımcı olurdu.

Hastaları ziyaret eder, onlara ümit verirdi.

Başkaları konuşurken onların konuşmalarını kesmez, kendilerini dinlerdi.

Huyu yumuşak ve nazikti.

Sâde bir hayatı vardı.

Kaba ve kırıcı değildi.

Kimseyi azarlamazdı.

İnsanlarla şakalaşırdı.

Yüzü sürekli tebessümlüydü. Tebessüm etmenin sadaka olduğunu söylerlerdi.

Hanımlarıyla çok yakından ilgilenirdi.

Ayakları şişinceye kadar ibadet ederlerdi. Allah'ın azabından en çok korkandı; lakin, Allah'ı en fazla seven de O idi.

Yaşayan bir Kur'an idi.

Doğruluk ve dürüstlüğün zirvesinde O (S.A.V.) vardı. Mekke'nin en azılı müşrikleri bile O'nun doğruluğunu kabul ettiler ve O'na "Muhammed'ül Emin" (en güvenilir insan) dediler.

Kalbi şefkat, merhamet ve insan sevgisiyle doluydu.

"Âlemlere rahmet olarak" gönderilmiştir. (Enbiya Suresi, A:107)

O, yetimlerin babasıydı. Yetimlere iyi davranılmasını emrederdi.

Asla kızmazlardı. Kızgınlık emareleri de göstermezlerdi.

Çünkü O, âlemlere rahmetti.

Ya biz ey Müslüman?

Hayatımız Peygamberimizle uyuşuyor mu? Söyle bakalım...