Van depremini duyar duymaz yüreğime bir acının çöreklenmesine vesile oldu. Elbette ülkemiz ve insanımız bu tür felaketlerle ilk defa karşılaşmıyor. Ülkemiz sürekli olarak sallanıyor. Bilim adamlarının ifadesine göre ülkemiz deprem kuşağında bulunuyor ve yerimizi değiştirme imkanımızda yok. Ülkemizin yerini değiştirme imkanımız olmadığı gibi insanlık depremleri engelleme gücüne de sahip değil. Yapılabilecek şeyler ise sınırlı. Onun başında da mümkün olduğunca yerleşim merkezlerini fay hatlarının üzerine ya da yakınına kurmamak, kurulmasını engellemek. Eğer mümkün ise fay hatlarının üzerindeki yerleşim merkezlerini başka yerlere taşımak. Yapılabilecek bir başka şey ise depreme dayanıksız binaların ya dayanıklı hale getirilmesi ya da yıkılarak yenilerinin yapılması gerekiyor. Bunları sıralamak kolay olsa da hayata geçirmek oldukça zor. Çünkü, yukarıda da belirttiğimiz gibi yurdumuzun hemen her köşesi deprem kuşağında bulunuyor.

Bu noktada özellikle özel ya da şahıslara ait binaların mutlaka belli şartlara uygun olarak yapılmasının sağlanması gerekiyor. Bildim bileli her deprem felaketinin ardından benzer şeyleri konuşuyor ve yazıyoruz. Her seferinde deprem can kaybının fazlalığını çürük binalarla izah ediyoruz ama netice değişmiyor. Hemen belirteyim ki her türlü tedbir alınmış bile olsa tabii afetlerin sebep olacağı yıkım ve ölümleri tam olarak önlemek mümkün değil. İnsanlığın aya gitmesine karşın tabii afetler karşısında bir noktadan sonra aciz kaldığını biliyoruz. Ancak bunu biliyor olmamız gerekli tedbirleri almayacağımız anlamına gelmez. Yapılabilecekleri yapmamak bizi sorumlu kılar.

Bugün belki bunların düşünüleceği bir gün değil. Bugün her yola başvurarak mağdur kardeşlerimizin acısını paylaşma günü. Millet olarak acıları paylaşma özelliğimiz Allah'a şükürler olsun hâlâ canlılığını koruyor. Bu hasletimiz sadece kendi insanımızla sınırlı değil. Dünyanın neresinden bir felaket haberi gelse millet olarak tüm imkanlarımızı oraya yöneltiyoruz. İnsan olmak da inancımız da bize bunu emrediyor. Deprem haberini alır almaz tüm yardım kuruluşları hemen deprem bölgesine koştular. Hepsi imkanı nispetinde harekete geçti, sanıyorum bundan sonraki çabaları ve felaketzedelerin acılarını paylaşma hamlesi insanımızın bu yardım kuruluşları çevresinde kenetlenmesi ile sürecektir. Depremin hemen arkasından CANSUYU Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği'nden acil yardım ekiplerinin deprem bölgesine ulaştığına dair aldığım mesaj ümitlerimi kuvvetlendirdi. Kaybettiklerimizi geri getirmek mümkün değil ama onlar için Allah'tan rahmet, yaralı kardeşlerimiz için acil şifa dilemekten başka bir şey yapamayız. Ancak acılar paylaşıldıkça hafifleyecek, kardeşlik duygularımızı yeşertecek, kucaklaşmamızı sağlayacaktır. Bugün her bakımdan geride kalanların yanında olabilme günüdür. Şu bayram öncesi günler imkanlarımızı felaketzedelerle paylaşarak yüzyüze bulunduğumuz imtihanı verebilme günüdür. Bu imtihanı verebilmek ise bize kardeş olma heyecanını yaşatacaktır.