Terör örgütlerinin ilk ortaya çıkışlarında arkalarında ciddi bir yabancı istihbarat örgütü bulunmuyor olsa da zamanla bu örgütler duydukları para ve silah ihtiyacı sebebiyle bir takım ülkelerin istihbarat örgütleri ile temasa geçiyorlar. İsterseniz bunun aksi, yani örgüt elemanları değil de yabancı istihbarat birimleri örgütlerle temasa geçmiş olsunlar bu yaklaşım ister istemez yardım karşılığında örgütleri yabancı ülkelerin emrine sokuyor. Bir bakıma karşılıklı yarar anlayışı hayata geçiyor. İstihbarat örgütleri yaptıkları inceleme sonucunda bir ülkede oluşan veya oluşturulan terör örgütlerinin kendileri açısından ne gibi sonuçlar doğurabileceğini tespit ederek birlikte çalışmaya başlıyorlar. O andan itibaren amaçları ne olursa olsun terör örgütlerinin attıkları her adım destek aldıkları ülke istihbarat örgütü tarafından izleniyor. Kontrol altında tutuluyor. İlk kuruluş gayesi ne olursa olsun yabancı istihbarat örgütleri ile birlikte hareket etmeye başladıkları andan itibaren o ülkenin maşası konumuna düşüyorlar. Sonuçta terör örgütleri sürekli olarak dış desteğe muhtaç hale geliyorlar. Bu sebeple de sıkça bir terör örgütünün arkasında yabancı desteği olmadığı takdirde uzun ömürlü olamayacağına vurgu yapılır. Diyebiliriz ki, terör örgütleri son kullanım tarihine kadar kullanılır, pardon destek verilir, son kullanma tarihi geldiğinde bir kenara itiliverir. Son kullanım tarihini belirleyenler de sömürgecilerdir. Bu örgütlerin ilk hareket noktası ülkelerini yabancı istilasından korumak, bağımsızlık savaşı vermek olsun ve sonunda istenen neticeye ulaşılsın. Yani, ülke istilacılardan kurtarılmış olsun. O ülke maalesef tam bağımsızlığına kavuşamıyor. Bu defa devreye bağımsızlık mücadelesi sırasında destek aldıkları ülke/ülkeler giriyor. Ödediklerini misliyle almak için harekete geçiyorlar. İşin bir başka üzücü yanı ise yıllar yılı işgalcilere karşı birlikte mücadele veren insanlar yabancı istihbarat örgütleri ile birlikte hareket etmeye başladıkları andan itibaren aralarında ihtilafa düşmeye, parçalanmaya başlıyorlar. Afganistan’da Ruslara karşı verilen mücadelenin ardından Rusların ülkeyi terk etmelerinin üzerinden geçen bunca zamana rağmen ülkede huzur ve güvenin sağlanamamış olmasını iyi değerlendirmek gerekir. Kısacası Afganistan Rus işgalinden mücahitlerin yıllar süren mücadelesi sonucu kurtarıldı ama yıllardan beri bu defa kendilerine yardımcı olduklarını sandıkları başta ABD olmak üzere diğer Batılı ülkelerin işgali altında.

Yabancılarla işbirliği yapılarak ne kadar iyi niyetli olunursa olunsun bir takım kimseler ve örgütler ülkelerini sömürüden kurtaramıyorlar. Bunu ister liderler bazında ister örgütler bazında ele alın netice değişmiyor. Zamanı gelince maşalar bir kenara itiliyor. Çünkü sömürgeciler için önemli olan yeni güçlü bir ülkenin ortaya çıkması değil, problemlerle boğuşan ülkelerin olması gerekiyor. Bunu da bir takım örgütler eliyle gerçekleştiriyorlar. Sonuç itibariyle birkaç istisnası olsa bile bir takım terör örgütleri sömürgeciler tarafından belli bir süre kullanılıyor, son kullanma tarihi geldiğinde buruşturulup çöpe atılıyorlar. Bazı örgütlerin uzun ömürlü olmaları son kullanma tarihinin gelmemiş olmasıyla ilgilidir. Meseleye Irak ve Suriye’de yaşananlar açısından baktığımızda bir anda yerden bitercesine ortaya çıkan ve kısa zamanda Irak’ın büyük bir kesimini işgal eden ABD, koalisyon güçleri ve Rusya’ya rağmen Suriye’de etkili bir güç haline gelen IŞİD ile ilgili medyaya yansıyan haberler gösteriyor ki, bu örgütün son kullanma tarihi gelmek üzeredir. Bu arada PYD’nin Cenevre’deki ateşkes görüşmelerinde Türkiye’nin direnmesi sonucu ABD tarafından masanın dışında tutulması da gösteriyor ki, sömürgeci güçler için terör örgütleri sadece birer maşadan ibarettir. Bu gerçeği göremeyen militanlar da hedeflerine ulaşmanın mücadelesini verdikleri zannı ile sömürgecilere hizmet ediyorlar. Bu bakımdan sömürgecilere kızarken onlara bir takım basit çıkar hesapları ile hizmet edenleri doğru değerlendirmek gerekiyor.