Barzani; İran , Irak ve Türkiye’nin tüm itirazlarına rağmen bağımsızlık referandumunu gerçekleştirdi ve oylamadan yüzde 90’ın üzerinde evet çıktığını açıkladı. Açıkladı da ne oldu? Kuzey Irak Bölgesel Yönetimi bağımsız bir devlete mi dönüştü? Yoksa eksi imkânlarını da yitirmek üzere mi? Görünen o ki, Bağdat’ın ambargosu, Türkiye ve Irak’ın bir iki girişimi Barzani’ye yetti de arttı bile. Barzani’nin bugün ortaya çıkan manzarayı önceden tahmin edememiş olması mümkün değil. Gerçekten tahmin edememiş ise devlet başkanı pozlarında ortada dolaşmasının bir anlamı kalmaz. Ancak, komşuları ile tek başına mücadele edemeyeceğini bildiği halde birilerine güvenerek herkese meydan okumuş ise de artık Kuzey Irak’ta Barzani’nin liderliği ve saygınlığı sona ermiş demektir.

Üzerinde durmak istediğim esas mesele Barzani’nin yanlış ve yanılgıları değil. Önemli olan husus maşaların kendilerini meydana sürenlere sonuna kadar güvenmelerinin yanlışlığıdır ve bu gerçek Barzani üzerinden bir kez daha ortaya çıkmış oldu. Aslında kullananlar kullandıkları maşaları işleri bittiğinde kaldırıp attıkları bilinmeyen bir husus değil ama genelde aynı oyun için meydana sürülecek maşalar bulmakta sömürgeciler maalesef zorluk çekmiyorlar. Bundan eğer diğer maşalar ders alabilirlerse en azından bölgemizdeki karmaşa son bulabilir. Böylece Müslümanların birbirlerine yönelik saldırılır da son bulacaktır. Bunun içinde gönüllü maşaların gözlerini bürüyen makam ve para hırsını engelleyebilmeleri gerekiyor. Aslında Barzani’nin bağımsızlık referandumunda ısrar etmesi, adeta tüm dünyaya meydana okuyor görüntüsünün kaybettiği gücünü elde etmeye yönelik bir hamle olduğu bilinmiyor değildi. Barzani’nin bu ruh halini bilen kuklacı kuklayı öne itti, onu sahnede tuttu. Böylece hem Barzani kendini tatmin etmiş oldu hem de ABD başta olmak üzere Haçlı-Siyonist ittifakı bölgemizi sürekli karmaşa içinde tutma hedefine ulaşmış olacaktı. Bir bakıma Haçlı-Siyonist ittifakı ellerini ateşe değdirmeden bölgemizle ilgili planlarını yürütüyor olacaklardı. Ne var ki bu gerçek gerilen ortamda gözlerden genellikle kaçtı.

Bizim gibi bu gerçeğe sürekli olarak dikkat çekenlerin sesleri de oluşturulan sun’i heyecan dalgası arasında gözden kaçtı. Benzer durum bir gün PKK / YPG içinde geçerli olabilir. Bugün sürekli olarak silahlandırılan ve meydana sürülen söz konusu terör örgütlerinin işleri bittiğinde onlarda bir kenara atılacaklardır. Ama o zaman gerçeği görmeleri akıbetlerini kurtarmaya yetmeyecektir. Unutulmamalıdır ki, İslam dünyasında gücü ele geçiren diktatörlerin pek çoğu bir süre sonra işe yaramaz hale gelince oturdukları koltuktan indirenler kuklacılar oldu.

Netice itibariyle dış desteklerle belli makamlara gelenlerin kendilerini bulundukları makama getirenlere karşı borçlu olduklarını unutmamaları gerekiyor. Eğer, unutur da oturdukları kotluğa kendi güçleri ve kabiliyetleri ile geldiklerini düşünmeye başlarlarsa gelecekleri karanlık demektir. Tüm bunları Barzani’nin benzer akıbete hızlı bir şekilde yaklaştığını hatırlatmak için belirtiyorum. Denebilir ki Barzani bir kenara itilirse başka bir maşa bulunamaz mı? Dileriz bulunmaz. Şimdiye kadar hep buldular ve bunun için eski maşalar yenileri ile değiştirildi.