Birleşmiş Milletler teşkilatının ne işe yaradığı hususunda düşüncelerimi sıkça dile getiriyorum. Özellikle de bu örgütün ilan edildiği gibi kuruluş gayesinin barış ve adaleti sağlamak değil, sömürgeci güçlerin işlediği cinayet ve soygunlara gerekçe bulmak ve bir kılıf hazırlamaktan ibaret olduğunu da sıkça vurguluyorum. Dünya düzeninin sağlanması böyle bir örgüte teslim edilince de hak ve adaletin temini doğrultusunda bir adım atmasını beklemenin de anlamı yoktur. Aslında daha kuruluşunda örgüte böyle bir görev ve yetki de verilmemiş. Verilen yetki ve görev sadece emperyalistlerin çıkarlarını korumaktan ibaret. Netice itibariyle yaptığı/yapabildiği tek şey dünyanın neresinde bir karmaşa varsa belli aralıklarla buralarda hayatını kaybedenlerin, ülkelerini terk etmek zorunda kalanların çetelesini tutarak bunları açıklamaktan öte gitmiyor. Böyle olunca aslında BM’nin eleştirilmesinden çok gerçek manada huzur ve barışı sağlayacak, ölçüsü adalet olan yeni bir örgütün oluşturulmasıdır. Bu yapılmadığı sürece ister alçak ister yüksek sesle BM eleştirilsin sonuç değişmeyecektir. Siyasilerce yapılan eleştiriler sadece ülkelerin iç siyasetine malzeme yapılmaktan ibaret kalır.

Bu yazıdaki maksadım BM teşkilatını tekrardan eleştirmek değil. Her sene yılın sonuna gelindiğinde artık gelenek haline gelen geçen yılın değerlendirilmesi ve gelecek yıldan beklentilerin dile getirilmesi çerçevesinde yapılan açıklamalar için de Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu’nun yayınladığı raporda yer alan hususları paylaşmak istedim. UNICEF’in yayınladığı ve medyada da yer alan raporda çocukların çatışmalardan etkilenmemesi için neler yapıldığı, kaç çocuğun çatışmalardan kurtarıldığı, sağlıklı bir yaşama kavuşturulduğu hususlarına yer verilmesi gerekirken yapılan iş çatışmalarda zarar gören çocukların sayılarını yayınlamaktan ibaret. Yani asli görevini yapmak yerine felaket tellallığına soyunmaktan öte geçmiyor. UNİCEF raporunda yer alan bazı rakamları aktarmak istiyorum.

Sadece Suriye’de Mart 2011’den bu yana çoğu Esad rejimi tarafından öldürülen çocuk sayısı 26 bin 446 geçtiği belirtiliyor. Bu arada bin 378 okul ve kreş saldırılar neticesinde yıkılmış ve 3 milyon 200 bin Suriyeli çocuk eğitimden mahrum kalmış.

Peki, tüm bunlar yaşanırken BM ne yapmış, Suriye’ye müdahale ederek Esad rejimini devre dışı mı bırakmış? Böyle bir şey söz konusu değil. Hatta Esad‘a koltuğunu koruması için destek veriliyor. Çünkü BM’nin barışı sağlamak gibi niyeti hiç olmadı.

Aynı raporda Irak ve Suriye’de çocukların canlı kalkan olarak kullanıldığı, bazılarının da keskin nişancılar tarafından vurulduğu belirtiliyor. Bu arada Nijerya, Çad, Nijer ve Kamerun’da çocukların canlı bomba olmaya zorladıkları da ifade ediliyor. Çatışmaların devam ettiği bazı Afrika ülkelerinde çok sayıda çocuğun tecavüze uğradığı, 850 bini aşkın çocuğun evlerini terk etmek zorunda kaldığı belirtiliyor. Yemen ve Myanmar’da ise on binlerce çocuğun açlıktan öldüğü, evlerini terk etmek zorunda kaldığı da UNICEF raporunda yer alıyor.

Tüm bunları öğrenmek için UNICEF raporuna ihtiyaç yok. Çünkü bunlar herkes tarafından biliniyor. Bu bakımdan BM’ye düşen görev yaşanları aktarmak değil, bunların nasıl önlenebileceğine kafa yormak, bunun da ötesinde bunca cinayetin sorumlularından ve göz yumanlardan hesap sormaktır. Bunu yapamayan BM’nin arada bir liste yayınlamasına dünyanın ihtiyacı yoktur.