Seçim kampanyası giderek söylemlerde ayrıştırıcı dozu artırır bir şekilde devam ediyor. Böyle devam ederse, seçim kampanyasından kim kazançlı çıkarsa çıksın toplumda siyaset adamlarına ve siyasete karşı bir soğuma gündeme gelebilir. Siyasiler devlet yönetimine talip olduklarına göre hareketlerinde ve söylemlerinde bir ölçü olması gerekir. Bir diğer ifadeyle devlet adamlığı kimliği ile hareket etmeleri lazım gelir. Söylemler giderek sokaktaki insanların söylemini andırır bir nitelik kazanmaya başlarsa vatandaş kimi örnek alacak, hangi ölçüler dahilinde kimleri seçecek? Sözü uzatmaya gerek yok; siyasiler aşağılayıcı ve bir üslup sergilemekten vazgeçerek ölçüleri kibarlık ve nezaket olmalıdır. Bu olmadığı takdirde ipin ucu kaçar/kaçıyor da. Bir seçmen olarak bazılarının rakiplerine yönelik söylemlerinden rahatsız oluyorum.

Bu arada bazı yandaş yalakaların rakip liderlere yönelik saldırılarından ortamı geren özellikli iktidar sözcüleri ve yandaşları siyasilerin payına da bir şeyler düşer. Çünkü söylemleri ile ortamı gerenler onlardır. Halbuki bir seçim yarışı, söyleyecek sözü, ülkenin sorunlarına önerileri olanların bunları toplum ile paylaşmaları demektir. Bu paylaşımlar toplumda karşılığını bulduğu ölçüde o siyasiler bir adım öne çıkacaklardır.

Böyle bir yarışın istenen bir sonucu tam olarak verebilmesi için elbette seçim yarışının eşit şartlarda yapılması gerekir. Bugün için bu eşit şartlardan söz etmek mümkün değil. Buna bir de sahip oldukları medya desteği ile rakiplerini aşağılayıcı bir üslup sergilemekten geri kalmayan siyasilerin tutumları eklenince seçim yarışı bir yarış olmaktan çıkarak toplumda husumet tohumlarının ekildiği bir ortama dönüşüyor. Sanıyorum siyasetin bundan fayda görmesinin mümkün olmadığının siyasiler de farkındadırlar.

Bu noktada iktidar kanadının 15 yıllık süre içinde yaptıklarını anlatması doğaldır. Gerçi yapılanları seçmen de görmektedir ama seçim ortamında bunların tekrar dile getirilmesi ve topluma hatırlatılmasının yanlış bir yanı yoktur. Ama iktidarın yapamadıklarının da farkında olarak bunlara nasıl çözüm bulacağını da toplumla paylaşması gerekir. İktidar, yıllar boyu enflasyonu ve faizi düşüreceğini her fırsatta tekrarlamıştır. İktidar kanadı ne zaman faizleri ve enflasyonu düşüreceğini ifade etmiş ise buna destek verenlerdenim. Ne var ki, bunca yıl sonra iktidar sözcülerinin hâlâ enflasyon ve faizlerin yüksekliğinden şikâyet etmeleri ister istemez inandırıcı olmuyor. Elbette bir siyasi iktidar her isteğini yapamayabilir ama mevcut sistemi değiştirecek adımları atabiliyor ve bu hususta gerek TBMM’de gerek toplumda destek bulabiliyor, kısacası her istediğini yapma hususunda hiçbir sıkıntısı yok ise o zaman 15 yıldan beri enflasyon ve faizleri neden istediği seviyeye indiremediğinin iç ve dış sebeplerini toplum ile paylaşması gerekmez mi? Bu yapılmıyor da her fırsatta muhalefete saldırılıyorsa bu tavır yapamadıklarını gizlemeye, dikkatlerden kaçırmaya çalışılıyor anlamına gelmez mi?

Bir başka husus ise iktidar kanadı yapılan anayasa değişikliği ile ittifakları hukuki bir hale getirmiş iken; kendilerinin yaptığını Cumhur İttifakı ile nitelendirirken muhalefetin yaptığı ittifakı özellikle Başbakan Yıldırım’ın benzemezler ittifakı olarak nitelendirerek bu ittifakı adeta ötekileştirmeye çalışmasının mantıklı bir izahı olabilir mi? Kaldı ki, hangi parti kiminle ittifak yaparsa yapsın ortaya benzemezler ittifakı çıkacaktır. Çünkü birbirlerine aynen benzeyen partilerin ayrı ayrı kuruluşlar olmasının anlamı yoktur. Netice itibariyle iktidar kanadının farklılıkları sürekli olarak öne çıkartarak rakiplerini suçlamasını adalet ve demokrasi ile izah etmek mümkün değildir. Çünkü birbirinden farklı partiler olacaktır ve bunlar farklılıklarını seçmen huzurunda dile getirerek oy almaya çalışacaklardır. Bu bakımdan seçimler birbirinin aynı partilerin yarıştığı bir ortam değildir. Önemli olan farklılıklara tahammüldür. Toplumsal barış ancak böyle sağlanabilir. Kaldı ki, AK Parti-MHP ve BBP birbirinin aynı partiler ise niçin birleşmiyorlar da ittifak yapıyorlar?