İlk insandan Adem’den beri ahlakın temeli dindir.

Akıl, dinsizi çıkar hesabına mahkum eder. Fransız Başbakanı Ricchelieu’dan beri Batı, “Dış politikada devletin çıkarı esastır” diye açık söylüyor. Aslında başka bir değer ölçüleri yoktur. Özgürlük nutku çekerken de hesapları çıkarlarındadır.

Ahlak ölürse, ihtiras sınır tanımaz. En iyi makamdaki insanlar dahi, daha fazlası için casusluğa kadar neler yapmıyor. İnsana Karun’un serveti yetmiyor.

Ahlak, insani yüceliği doğuran değerlerdir. İmana dayalı ahlak bütündür. İki yarım elma bir elma eder. Bin yarım insan bir insan etmez.

Ahlaksız, demokrasi, özgürlük olmaz. Levha kalır, yönetim diktaya döner. Ahlaksız ise insan olmaz ki özgürlük olsun. En iyi hukuk kaidesi dahi işlemez. “Avukat tutma, hakim tut” esprisi hayat olur. Fransa’da inancım diye Cumartesi günü imtihana girmeyen Yahudi öğrenci için, AİHM, “derhal özel imtihan” dedi. Aynı mahkeme, on binlerce başörtülü için, “zulme devam” dedi.

BM kurulalı yarım asrı çoktan geçti. Özgürlükleri koruyacaktı. İsrail’i korumak için, dünyayı ve kendi vicdanını ateşe atmadı mı?

Rejimin adı, sistemi ne olursa olsun, Hak’tan habersiz güç, “Benden değilsen düşmanımsın” diyen Bush; “TBMM seçse de Çankaya’ya çıkarmayız” diyen tetikçi; silahlı ve silahsız banka içi boşaltan soyguncu hepsi zulmün çeşitleridir.

Propagandaya bakmamak gerek. Fransa ihtilalının propagandası özgürlük. Gerçeği giyotin, macera ve vahşettir. Propaganda aklına geleni vadeden bir züğürdü Ecevit de yapar Gandi de. Bukalemun dersi kalitesinde bir boya.

İnsani yücelik, bireysel ve toplumsal olarak korunmalıdır. Şehrin kirli havası gibi, manevi kirli atmosferden de fert ve toplum gayretiyle kurtulur.

Çağın siyasi sistemi demokrasidir. Ama bu yetmez. Ahlak ve erdem değerlerini yaşatıp hayat iklimini hazırlamak insanın sorumluluğudur.

Çıkarcı, materyalist görüşün tek inandığı değer “güç”tür. Bu temel yanılgı, Firavunlardan darbecilere kadar felaket üretmiştir. Her şeyin asıl değeri, onun ahlak ve erdem değerleriyle kullanılmasına bağlıdır.

İslami değerlerin kaybı, ahlakın, insanın kaybıdır. Asıl tehlike budur.

AHLAK, DİKKAT VE GAYRETLE KORUNUR

Akif’imiz, “Süleymaniye kubbesi üzerine iki kazmalı amele çıkar. Akşama kubbeyi yere indirsinler. Yeniden yapmak içinse, bir Süleyman yine lazım, yeniden bir de Sinan” der. Yıkmak kolay. Ya yapmak? Özellikle şahsiyette? “Rüzgar kaybolursa tepede; su kaybolursa derede bulabilirsen. Hayâ ve edep kaybolursa, onu bulabileceğin bir yer yoktur”.

Hayâ için Akif, “Ne çirkin yüzler örtermiş, meğer bir incecik perde” der.

Ahlak, saygı ve edep gerektirir. Asırlardır edebin ve hayânın vatanı yaptığımız Anadolu nereye götürülmek isteniyor? Aziz millet! Hepimiz ciddi olarak sorumluyuz. Milletvekili bir kadın, polise tokat atıyor; bir parti başkanı, binlerce insanın gözlerine baka baka küfrediyor. Ve sırıtıyor.

Biz böyle değildik. Kendimize ve insana saygımız vardı. Edep dışı hareketten korkardık. Değerimizi kaybetmemeliyiz.

Malcom X: “Uğrunda hayatını verecek, hayattan üstün değeri olmayanın, hayatının da değeri yoktur.”