İnsanlık barış, zalim bela arıyor. Çıkarcılık, insani değer ve yüceliğin kezzabıdır. Ayrışım ve kavga nedenidir. Sömürgecilik ve Fransız ihtilalıyla materyalizmi devlet politikasının temeli yapan Batı demokrasileri, “Dış politikada çıkar esastır” dedi ve bunu, kapitalist-komünist bütün devletlere ezberletti. Oysa “İnsanların hayırlısı insanlara yararlı olandır.” Devlet adamı sömürücü değil, hayırlı olmalıdır. Ahlaki değerlerden uzaklaşma, çıkara tutsak düşürür insanı. Perişan etti, ediyor.


İnsan fıtratı, zulüm ve sömürüden tiksinir. Globalleşme, fıtrata uygundur. Bilgi yaygınlaştı. Sınırlar şeffaflaştı. Uluslararası şirketler ekonominin bel kemiği oldu. Bir ülkenin krizi, herkesi etkiliyor. Çalışana bütün dünya açık. Buna rağmen, uluslararası sularda insani yardıma donanmayla saldıran, hapishaneye çevirdiği Gazze’yi bombalamaya asker yedeklerini de çağıran İsrail, mazlumu şehit, şehri harap ederken asıl insanlık vicdanı bombaladı. Neticede Filistin BM’de, 9’a karşı 138 oyla, “Gözlemci Devlet” oldu. Vatanı işgal edilen; Vatansız kalan milyonlar; Öldürülen yüz binler Filistinli. İsrail hâlâ yeni yerleşimlerle işgale devam ediyor. BM kararları, çöpe atılıyor. Aslında 188’e, 188 “Kabul” gerekirdi.

Devam eden zulümde ümitlenecek ne var? Zulmün başarısı, cenazeye gelen köksüz çiçekleri gibidir. İsrail’in tek bildiği zulüm. Köksüzlüğü orda. Zulümle, silah gücüyle toprak vatan olmaz. Devlete sınır gerek. İsrail’in yok. Yani savaşı bitmedi. Savaş bitmeden netice ilan edilmez. Hitler, Moskova’ya kadar gitmişti.

BM kararı ani bir şey değil. Bunun tohumu var. Güçlü hırsız ev sahibini bastırmış, kimse, hırsıza, “Hırsız” diyemiyordu. 60 yıldır İsrail’e, “Kral çıplak” denilemedi. İlk defa Başbakan R. Tayyip Erdoğan, “One Minute” dedi ve vicdanların sesini dillendirdi. Başbakan’a, “Sen görürsün?” türü mırıltılar oldu. Allah korudu. Hiçbir şey olmadı mı? Oldu. PKK, Esat’lar ve fitne daha gayretle desteklendi. Ama düşmanlığın netleşmesi de yararlı. “One Munite”teki vicdan sesi çeşitli şekiller içinde sürüyor. Şimdilik sonuncusu BM kararıdır.

Evet Siyonizm lobileri, evrensel gizli örgütler devam ediyor. Halk arasında, “Masonluğun acemi erat kışlası” denen Rotary, 162 ülkede 32.000; Lion, 42.000 şube. Herkese açık olmayan bu özel ve gizemli örgütlerin çıkar ağı yok sayılamaz. Ama gizli yürütülen işler, birden tersine döner. “Kral çıplak” denebilirse, insanlık aldatıldığını anlar, çıkar kulesi, sahibinin tepesine yıkılır. Lobilerin Obama aleyhindeki gayreti meyve vermedi. Arap Baharı denen ümmetin ayağa kalkışı ümitleri yeşertiyor. Çok şey istiyoruz. Çok şey isteyenin, çok bedel ödemesi gerekir. Bu, zaman ister.

Filistin halkının mücadelesi, uzun solukludur. Bir milyar 650 milyonluk büyük gövdenin, acılarla duyarlılığını tazeleyip vahdete ermesi için zaman ve gayrete hız kazandırmak gerekiyor. Yani Filistin’in işi zaman meselesi. Vahdet süresi dolacak. Süreyi kısaltmak, kardeşliğimizi duyup yaşamamıza bağlı. İsrail’in işi zor. Taşıma su ile kuyu, ABD desteğiyle devlet olunmaz. İsrail’in tek hak iddiası, “2000 yıl önce” diyor. 2000 değil 236 yıl önceye dönülürse, Amerika Kızılderililerin olur. İsrail hepten kaybeder. Ekmeli ve eşrefi mahluk olan insandır. Yani netice, zafer ve üstünlük silah değil, mutlaka insanda olacak. Aksi muhaldir.