Cumhuriyet bayramı kutlandı. Devri iktidarlarında “Cumhuriyeti ilan ettik, halka seçme ve seçilme hakkı verdik!” diye ülkeyi yıllarca diktatörlükle yöneten, cumhura acı ve gözyaşından başka hiçbir şey yaşatmayanlar, ilginç böğürtüler ve komik görüntüler eşliğinde alternatif kutlamalar gerçekleştirdiler. Cumhur ve cumhuriyetten ne anla(ma)dıklarının ve ne kadar uzak olduklarının itirafı gibiydi yaşananlar.

Cumhuriyet bayramını 90 yıldır cumhuriyet düşmanlarına (kimse onlar?) gözdağı verme ve kendi vatandaşlarını “tepeleme” gösterisine dönüştürenler ve öğrencilere kuleler ve askeri düzen içinde anlamsız yürüyüşlerin yaptırıldığı, hamasi nutukların atıldığı bayağı, ilkel ve faşist gösterilerle kutladığını sananlar ancak 90 yıldır Atatürk’ün hedef gösterdiğini söyledikleri muasır medeniyet seviyesine yaklaşma adına en küçük bir açılım ve atılım yap(a)mayanlar, yapanları da vatan hainliği ile suçlayacak kadar gerici olanlar, renkten renge şekilden şekle girdi dün.

CHP, liderleri Ergenekon’dan müebbet hüküm giyen İşçi Partisi, cumhur ve cumhuriyet anlayışlarını “Burası devlete meydan okunacak yer değildir. Bu kadına haddini bildirin!” cümlesi ile yakından tanıdığımız Demokratik Sol Parti ve Atatürkçü Düşünce Derneği ile birlikte alternatif bir kutlama gerçekleştirdi. Yıllardır cumhura hizmet yolunda tek bir proje bile üretemeyenler, cumhuriyeti hamasi nutuklar, bayağı gösteriler ve üçüncü sınıf faşist yönetimlere özgü gerici kutlamalarla vatandaşının gözünü boyayarak kutlamaya alışkın olanlar, adeta kin, öfke ve cinnet nöbetleri içinde kendilerini kaybettiler kürsülerde.

Cumhuriyet bayramında Türkiye Cumhuriyeti’nin bugüne kadarki en önemli projelerinden birinin açılışını gerçekleştirerek cumhura ve cumhuriyete olan saygısını gösteren bir başbakana en galiz ifadelerle saldırmak, her cümlenin başına “diktatör” ibaresini getirmek, en hafif ifadesiyle muhalefetin ne kadar boş ve kof olduğunu göstermesi bakımından ilginç ve ibret doludur. “Diktatör”, iktidara alternatif olamamanın ve Türkiye Cumhuriyeti yaşadıkça da olamayacağının öfkeli bir itirafıdır. “Bizim hiçbir projemiz yok.” demenin kısa yoludur. Tekrar etmeye gerek yok, bu millet, diktatörün ne anlama geldiğini sizinle gördü, sizinle yaşadı yıllarca.

Kılıçdaroğlu dün yaptığı konuşmada bir kez daha Gezi eylemlerine katılan gençlerin hükümeti dize getirdiğini savunmuş ve gençleri tebrik etmiş. Esasen Gezi eylemleri, muhalefetsizliğin doğurduğu ve aslında muhalefete yönelmiş bir tepkiydi. Gezi eylemleri, sokağa dökülenlerin CHP’den umudunu kestiğinin bir göstergesiydi. “Çapulcular”, kendilerini temsil eden bir muhalefet olduğuna inansaydı sokağa çıkmazdı ya da geçtiğimiz günlerde kurulduğu açıklanan Gezi Partisi’ni kurmaya ihtiyaç duymazdı.  Dolayısıyla Gezi eylemlerinden en büyük dersi alması gereken muhalefettir, CHP’dir. Kendisinin kitlelere umut olamadığını görüp utanması gereken CHP lideri, tam aksine yavuz hırsız misali eylemcilerin peşine takılıp kendi kendini protesto etme komikliğine düşmekte, üstelik suçu ve suçluyu överek de suç işlemektedir. 

Ne acı ki, başbakan ortalığı yakıp yıkan vandallara “çapulcu” ifadesini kullandı diye ortalığı ayağa kaldıran bir lider, cumhuriyetin başbakanına “engerek” ve “çıyan” ifadelerini kullanabiliyor, televizyonda bir katılımcının sarf ettiği sözleri başbakanın söylediğini iddia edecek kadar düşebiliyor, kendisine oy verenleri de ahmak yerine koyarak 76 milyonun gözünün içine baka baka rahatlıkla yalan söyleyebiliyor.

Her fırsatta ilericilikten, aydınlıktan ve çağdaşlıktan bahseden, matbaanın topraklarımıza hacı hocadan ve gericilerden dolayı iki yüz yıl geç girdiğinden dem vuran ve kendileri dışındaki herkesi gericilikle suçlayan bu güruh, bugün Marmaray’a, üçüncü köprüye, üçüncü havaalanına ve muasır medeniyetler seviyesine ulaşma adına ortaya konan her şeye ve getirilmek istenen her yeniliğe çağdaşlık, ilericilik ve aydınlık adına karşı çıkabiliyor.

Sen aklımızı koru Allah’ım!