Hayatınızda hiç şehit cenazesinde bulundunuz mu?..

Hayli zor...

Çocuğunun bedenini toprağa koyan bir babanın acısı...

Mezar başında, kefenin altında bir taş kaldığını ağlayarak anlatmaya çalışan, “omzunun altına küçük bir taş girdi ne olur çıkartın” diye yalvaran bir annenin hali...

Sadece vatani görevini yaparken şehit olanlardan söz etmiyorum.

İstanbul’da Ankara’da Gaziantep’te ve daha pek çok şehrimizde yolda yürürken, otobüs beklerken bedenleri bir anda paramparça olan, organları havaya uçan insanlar ve onların yakınlarından söz ediyorum.

Bir şeyi anlamaya ve anlatmaya çalışırken, empati çok önemlidir.

“PKK suç örgütü olmaktan çıkacak” cümlesini televizyon ekranlarından rahat rahat kurarken, 12 yaşındaki çocuğunun omzunun altındaki taş için yalvaran annenin yerine kendini koyarak konuşacaksın.

Kendi çocuğunu toprağa koyup, üstüne beton kapağı kapatıp, sonra da mezarlıkta bırakıp giderken düşüneceksin.

Hayat herkese güzel değil.

Bu ülkede bedel ödeyenler var.

“Canım başörtülüler de hakim savcı olamasın” diye rahat rahat konuşmak kolay.

Onu Hukuk Fakültesi kapısında her Allah’ın günü içi yanarak başını açan kardeşimize soracaksın.

Türkiye’de kan akmaması, Güneydoğu sorununun silahsız çözülmesi elbette önemli.

Bunun için emek veren herkes her türlü takdirin üstündedir.

Ama, “PKK elbette suç örgütü olmaktan çıkacak” diyemezsin.

Bu örgüt sana karşı suç işlememiş olabilir, kendini ayrı bir koruma alanı içinde görebilirsin ama bu millete karşı işlediği suçlar örtülemez.

Bunları saymaya ne dil ne derman yeter.

Abartmanın alemi yok.

İnsanlar zaten kan akmasın diye pek çok şeye tahammül ederek ilerletiyorlar süreci.

Bugün, yarın asla tahammül edemeyecekleri şeyler söylemenin alemi yok. Üstelik de bu kendi düşüncelerini Başbakan’a dayandırarak.

Devlet olmanın gerekleri var.

Bunlardan en önemlisi adalettir.

Adalet konjonktüre göre değişiklik göstermez.

Türkiye PKK’nın terör örgütü olarak tanınması için yıllarını vermiştir.

PKK’nın terör örgütü olarak tanınmadığı dönemde, nasıl gelişip güçlendiğini, nasıl rahat hareket ettiğini tarihe bakıp görebilirsiniz.

Şimdi bundan vazgeçileceğini söylemek akla zarar bir durumdur.

PKK bir terör örgütüdür ve öyle de kalacaktır.

Silah bırakması filan bunu değiştiremez.

Geçmişin en kanlı terör örgütü kolay kolay temizlenemez.

“PKK suç örgütü olmaktan çıkacak, Mustafa Balbay serbest bırakılacak böylece toplumsal barış sağlanacak” mantığı mantık değil.

Toplumsal barışı dinamitleyenleri ödüllendirmekle toplumsal barış sağlanamaz.

Toplumsal barışı ayakta tutan bir numaralı faktör adalettir.

Adalet duygusunu zedelerseniz, o toplumda barış olmaz.

Türkiye’de iç karışıklıkların hepsini bunu yaparak sağladılar.

Makbul vatandaş dışında kim varsa ona adaletsizlik yaptılar...

Bu memlekete zulmedenleri ödüllendirerek toplumun bütün ezilenlerine bir adaletsizlik daha yapmayalım.

Ağzımızdan çıkanı kulağımız duysun.