Sanki ilk defa öğreniliyormuş gibi Pentagon’un Suriye’ye yönelik planında YPG ile birlikte hareket edeceği, bunun için YPG’ye daha çok silah desteği ve ABD askerlerinin Suriye’deki sayısının artırılması öngörüldüğü haberleri medyada yer almaya baladı. Hâlbuki ABD ve Rusya’nın PYD’ye silah göndermesi bugün ortaya çıkmış bir mesele değil. Daha önceleri de, “Silah yardımlı YPG küçük bir ordunun envanterine sahip” başlıklı haberler gündeme gelmişti. Yani, ABD’nin PYG’yi Suriye’de partner olarak gördüğü biliniyordu. Son olarak El Bab’dan sonra TSK destekli ÖSO’nunMünbiç’e yönelmesinin hemen ardından alelacele YPG’nin kontrolü altındaki bu yerleşim birimini Esad güçlerine terk ettiği haberleri ile birlikte Münbiç’in adeta ABD, Rusya, PYD ve ÖSO arasında bölüşülmüş gibi bir hava estirildi. Hâlbuki oyunun aslı ABD ve Rusya YPG’yeMünbiç’i Suriye yönetiminin kontrolüne terk etmesi hususunda baskı yapmış, onlar da El Bab’tan sonra Münbiç’i de boşaltmak zorunda kalmaktan kurtulmak için böyle bir yola başvurmuşlardı.

 

Suriye’deki gelişmeleri değerlendirirken sanıyorum dikkatten kaçmaması gereken en önemli hususların birincisi ABD ve Rusya’nın Suriye’de iki rakip olmadığı, ortak bir plan çerçevesinde hareket ettikleridir. Yani ortak çıkarlar için birbirlerinin ayağına basmamaya dikkat etmektedirler. Bir diğer husus ise ABD ve Rusya’nın YPG’yi koruma altına almış olmalarıdır. Münbiç’in Suriye güçlerine terk edildiğini açıklanmasının hemen ardından burada ABD, Rusya, YPG ve Esad güçlerinin konumlanması da gösteriyor ki, YPG gözden çıkartılmış olmadığı gibi, gelecekte Suriye içinde YPG’ye ABD ve Rusya bir alan oluşturmanın peşindedirler. Yani, parçalanacak Suriye’de Irak’ta olduğu gibi otonom ya da özerk bir bölgenin peşindedirler. Böyle olunca da Türkiye’nin Suriye’ye yönelik kırmızıçizgileri ABD ve Rusya’ya fazlaca ilgilendirmiyor. Böyle olmasaydı, Türkiye ısrarlı bir şekilde PYD’yi PKK’nın Suriye kolu olan terörist bir örgüt olduğunu belirtmesine rağmen Suriye’ye yönelik bütün planlarda bu örgüte öncelik veriliyor olması da gösteriyor ki, bir yandan Rusya Suriye’de önemli bir üs peşinde olduğu gibi ABD’de bu işi YPG eliyle yapmak istiyor. Yani, YPG kontrolünde oluşturulacak alanda ABD hâkimiyeti söz konusu olacaktır. Neticede Suriye parçalara ayrılacak, ABD, Rusya, PYD ve Suriye yönetimi belli alanlarda hâkimiyet oluşturacaklar. Bunun yanında Türkiye’nin payına düşen bir şey olmadığı gibi Türkiye’nin kırmızıçizgi olarak ilan ettiği hassasiyetleri de sözde kalacak.

 

ABD’nin PYD’lilereMünbiç’te eğitim vermesi ve bununla da kalmayarak eğitim verdiği askerleri maaşa bağlaması, hatta maaşa bağlananların ölmeleri halinde maaşlarının ailelerine ödenmesi de Münbiç ve Suriye’de ABD’nin PYD’yi koruyucu kanatları altına aldığını göstermeye yetmez mi? 

 

Bu noktada Rusya’nın Suriye’ye yönelik planları belli iken Obama’nın yerine Trump’ın gelmesinin ardından ABD’nin Suriye’ye yönelik planlarında bir değişiklik olacağı, bir bakıma Türkiye’nin görüşlerine yaklaşacağı beklentilerinin de havada kaldığını unutmamak gerekiyor. Kısacası, gitti Obama, geldi Trump ama değişen bir şey yok demek yanlış olmayacak. Bir başka ifade ile ABD’nin Suriye ve bölgemize yönelik planlarının belirleyicisinin başkanlar değil, Pentagon ve ABD derin devleti olduğunu söylemek yanlış olmayacak.

 

Dünkü yazımda AB ülkelerinin Türkiye’ye yönelik düşmanca tavırları üzerinde durmuştum. Bugün de ABD ve Rusya’nın Suriye politikalarının Türkiye açısından dostça olmadığını, sadece çıkarlarını korumanın derdinde olduklarını ortaya koymaya çalıştım. Böyle olunca da küfür tek millettir hükmü açıkça ortaya çıkıyor. Netice itibariyle artık adı ister AB, ister ABD veya Rusya olsun uzun vadede ilişkilerimizden fayda sağlamamız mümkün olmaz. Bunun için hedefimiz İslam Birliği ve bunun gerçekleşmesi için çaba sarf etmek olmalıdır. Çünkü özel olarak AB Bakanlığı kurulmuş olmasına rağmen kapıdan içeri almıyorlar. ABD ve Rusya ile ilişkilerimiz zaman zaman istediğimiz çizgiye gelmiş gibi olsa da sonuçta onlar birlikte hareket ediyorlar, edecekler.