Ergenekon gibi geniş ve derin yapılı gizli siyasi örgütler, bugüne kadar, “Yüce Divan”lar veya “İstiklal Mahkemeleri” gibi özel ve siyasi gücün ağırlığı altında yürütülen yargılamalardır.
Bu tür gizli, siyasi darbe davaları, yapısı gereği hızlı görülüp sonuca bağlanır. Talat Aydemir olayı, henüz hafızalardadır. Çünkü, kuyruğu dışarıda gizli örgütün, kararan ikbaline bakarak telaşı, provokasyonlarla huzursuzluk nedenidir. Apo, sürüncemesi, Ergenekon için dahi “işkence yapılıyor” gibi hayali laflarla, teröristlere komut imkanına dönüşmektedir.
Özgürlükçü hukuk kuralları içinde gizli örgüt yargılaması zordur. Özellikle darbeye göre hazırlanmış, siyasi gizli bir örgüt, darbe yaşamış ülkelerde ucuzcu soygun ve vurguncular için cazibe merkezidir. Bunlara ilaveten, dış organizeler, sermaye, medya ve devlet kurumlarıyla yapılanmış gizli örgütlerin yaygınlığı, sıranın kendisine gelmesinden tedirgin şişkin kadrosu, adalete engeldir. İtalya Gladio davası bir başarı ise de, Türkiye şartları ve çapında bir dava dünyada ilktir. Önemli olduğu kadar zor bir yargı süreci içinde olduğumuzun, milletçe dikkatine sahip olmamız hayati bir önem taşımaktadır.
Görünen o ki, “tek kutuplu bir dünya” gardiyanlığı için ABD’nin, büyük imkan ve projelerle ektiği Gladio tohumu, milletlerin insan ve imkanlarıyla gelişmiş ve milletine yabancı, dış emellere dönük bir gaflet, dalalet ve hıyanet içinde, acımasız, vahşi, muhteris, tehlike doğuran bir gizli örgüt olmuştur.
Hiçbir gizli örgütte hayır yoktur. Özellikle evrensel boyutlular ve tetikçileri, sosyal ve siyasi hayatın her zaman cerahatlenmeye hazır çıban başlarıdır. Maskesiz insan yüzüne bakamamaları, niyetlerinin tiksinti doğuran çirkinliğindendir.
Maskesini, makam, imkan ve yetki ile cazip hale getirebilen gizli örgüt, kolay yoldan imkan ve makam heveslisi çok kişiyi, bir daha çıkamayacağı batağa düşürüyor. Bu bakımdan Ergenekon’un, masonluk ve türevlerinden sonra en imkanlı gizli örgütlerden biri olduğu görülmektedir.
Türkiye, tarih boyu dünya oyuncusu önemli bir ülkedir. İtalya’dan farklıdır. İsrail ve BOP, İtalya için yoktur. 1897’de, 1. Siyonizm Kongresi, Filistin’de İsrail Devleti kurma kararı aldı. 1948’de kuruldu ama karara göre yarım kaldı. Karar iki kademeli idi üçe çıktı: 1) “Kuzey sınırımız, Kapadokya (Nevşehir) olmak üzere güneyde, Süveyş Kanalı’na dayanır”. İkinci hedef, dünya hakimiyeti: “Sloganımız, “Davut ve Süleyman’ın Filistin’i olacaktır” diyordu. Kuruluşta, ilk hedef bölündü, dar tutuldu. Ama 60 senedir savaşıyor. “Devleti kurduk. Barış yapıp, ağlama duvarı ağıtı kalksın” denmiyor. Rabbani Yahudiler, seslerini biraz yükseltiyor ve Başbakan Olmert, hayalin gerçekleşme ümidini kaybettiğini söyledi. Hepsi o kadar.
Pentagon’un Türkiye’yi bölen haritası, PKK üzerinden İsrail’e uydu bir devlet projesi midir? Ergenekon davası, bu karanlıkları ne derece aydınlatır? Veya doğuracağı genel aydınlık?
Devlet imkanlarının “havuç ve sopasıyla” çok kişiyi batağına çekmiş, çamur sıçratmış, ikbali için her kötülüğe kararlı, gerçek yüzüyle milletin karşısına çıkamayan örgütten beklenmeyecek şey yoktur. Birey olarak milletine hıyanet etmek istemeyen çıksa da, örgüt olarak mahkûmdur. Ve dava, yapısı icabı zor bir davadır. Bu ağır şartlar altında, adaletin tecellisi gayretindeki savcı, yargıç ve güvenlik güçlerimizi manen olsun yalnız bırakmamak, milletçe ve fert fert, şuurla var olmak, “İstiklal savaşı gönüllüsü” kadar vatan, millet ve insanlık borcudur. Adaletin ortaya çıkması için ter döken, sorumluluk yüklenen bütün kadrolara, adaleti bulmaları, kazadan beladan korunmaları, şerefli tarihimize altın sayfalar ekleyecek başarılar elde etmeleri ve bu sorumluluğu şerefle tamamlamaları için dua...