AK Parti’nin tek başına iktidar olmaması bazı çevrelerce düğün dernek havasında karşılandı.

Ortada ne bayram yapacak bir sonuç var ne de AK Parti açısından dövünülecek bir durum. Birinci ile ikinci partinin toplamı ancak Ak Parti’nin oy oranı kadar ediyor. 13 yıl iktidarda kalmış bir parti için bu yine de bir başarıdır. Asıl başarısızlığı yıllardır partilerini bir adım ileri götüremeyen yenildikçe başardık diye tabanlarını aldatan liderlerde aramak lazım. Bu kadar çok yenilip bu kadar uzun süre liderlikte kalmak bize ait bir garabet.

AK Parti yine de daha iyi bir sonuç alamamanın sebeplerini tartışacaktır. Bu minvalde kendi tespitlerimi yazmakta fayda görüyorum.

-Uzun süren her iktidar gibi AK Parti iktidarı da toplumun gözünde eskidi. Yani başarı veya başarısızlıktan önce psikolojik bir durum var ortada. Bu  psikolojinin çalışmak veya çalışmamakla alakası yok. Hep aynı yüzleri ekranlarda görmek insanlarda bir süre sonra bıkkınlığa neden oluyor.

-Dostlarımızı doğru seçemedik. Medyada köşe kapan birçok kişinin AK Parti görünümlü HDP’liler olduğu ortaya çıktı. Bu yazar çizer esnafının bedeni burada, gönlü hep başka yerde oldu. Kimi seçim günü açıkça HDP’li olduğunu söyledi, kimi HDP’ye vurgu yapan kolyelerle ekrana çıktı.

Son zamanlarda topluma ve muhalefete karşı kibirli hareket edildi. Aşağılayıcı, incitici bir dil kullanmak uygun değildi. Şımardılar, ikaz edilmeleri lazım düşüncesi yaygınlaştı.

-Çözüm süreci PKK ve HDP’yi büyüten, devlete güvenenleri yalnızlaştırıp terör örgütünün kucağına iten, sonuçları ortaya çıkınca da yanlışları izale edilmeyen bir sürece dönüştü. Barışı sağlamak için her türlü örgütsel faaliyete göz yumuldu. Örgüt hiçbir sözünü yerine getirmedi. HDP, PKK çizgisi hedeflerinden vazgeçmediler sadece metot ve üslup değiştirdiler.

-Demokratik reformların hepsi PKK’nın zoruyla yapılmış gibi takdim edildi. Kandil’in günlük siyasetin bir parçası haline gelmesi, bazı basın organlarınca çözüm sürecinin sahibi ve rehberi olarak takdim edilmesi yapılan her şeyin örgütün kar hanesine yazılmasına vesile oldu.

-İstişare müessesesi yeterince işletilmedi, her şey daha teferruatlı daha geniş çevrede konuşularak karara bağlanmalıydı.

-Dindar, muhafazakar kesimleri rahatsız eden kimi ifadelere göz yumuldu. Dini lakaytlık algısı oluşmaya başladı.

Paralel Yapı ile mücadelede Cumhurbaşkanı kimi bürokrat ve siyasilerce yalnız bırakıldı. Dostlukta aşırılığın sevgisizlik, düşmanlıkta aşırılığın mantıksızlık olduğu düşünülemedi. Hesabı olanlarla mücadele kesif bir şekilde sürdürülemedi.

-Bazı bakanlarla ilgili medyanın ve de muhalefet partilerinin yayınları, yolsuzluk iddialarına inanmayanları bile tereddüde düşürdü.

-Özellikle Suriye politikasının getirdiği yükler bazı illerde AK Parti’ye tepkiye dönüştü.

-HDP üzerinden siyaset yapmak, HDP’yi muhatap almak AK Parti’den rahatsız olanları HDP’de toplanmaya teşvik etti.

-Aday seçimleri iyi yapılmadı, mesela Diyarbakır’da seçilecek yerde Diyarbakırlı aday yoktu. Bazı illerde adaylara büyük tepki gösterildi. Parti mensuplarının çalışma azmi kırıldı. İç çekişmeler on üç yılda AK Parti’nin yaptıklarının seçmene anlatılmasını geciktirdi.

-Çözüm süreci, İmralı’nın siyasete bu mikyasta dahil olması toplumdaki bölünme kaygılarını derinleştirdi. Milliyetçi seçmenin bir kısmı MHP’ye döndü. Kamu güvenliğinin zafiyete uğraması Doğu ve Güneydoğu’da seçmeni PKK’nın insafına ve de zorunlu HDP taraftarlığına yöneltti.

Seçim sonuçları ile ilgili daha birçok şey söylenebilir… Bazıları yen içinde kalması gereken sadece parti mekanizmaları içinde dile getirilmesi gereken şeyler. Hatalar eksikler her yerde var. Önemli olan bunlardan ders çıkarmak, tekrarına meydan vermemektir. AK Parti’nin telafi mekanizmaları bu eksikleri giderebilecek güçtedir.

Yarın seçim olsa herkes çok daha farklı bir AKP görecektir.